Tweede Wereldoorlog. Amerikanen, Duitsers, Polen… Met z’n allen vanuit Normandië op weg naar die grote stad. Parijs, dat was de prooi tegen het einde van deze gruwelijke periode. Om vanuit de Normandische stranden naar de Franse hoofdstad te trekken, werd de stad Caen geheel doorkruist. En dat heeft zo zijn littekens achtergelaten.

Veel bordjes aan de péripherique van Caen. ‘Parking Hotel de Ville’, dat houden we maar aan. Nog geen vijf minuten later rijden we op een machtig mooi gebouw af. Het hotel de ville, ofwel gemeentehuis van Caen. Een goed begin is het halve werk, zou je denken.

We beginnen onze tocht op zoek naar het centre ville van de stad en passeren allereerst kerken. Veel kerken. Inmiddels ben ik eraan gewend dat deze gebouwen een essentieel onderdeel zijn van iedere Franse stad en elk dorp, maar in Caen zijn het er toch weer meer dan gedacht. Ineens doemt er een enorme historische muur voor ons op, zonder dat we enig idee hebben wat het is. Onze reisgids lijkt het minder interessant te hebben gevonden, of eh…? Het zijn de muren van Le Château de Caen.

caen-france-frankrijk-004

caen-france-frankrijk-003

We struinen verder. Eén van de bijzondere dingen in Caen volgens onze gids, is de wijk Vaugeux. En ja: Wat. Is. Dit. Leuk! Alleen maar terrasjes en oude ‘Harry Potter-huisjes’, zoals ik ze noem. Hier kun je gerust even neerstrijken voor een kop koffie. Jammer alleen dat het slechts één straat betreft en daarmee niet zo groot is. Je moet echt gaan zitten, anders ben je er zo doorheen. Vooruit, dat doen we dan maar. Genieten, dit!

Na een rustpauze gaat onze zoektocht naar centre ville verder, want het is ons niet helemaal duidelijk hoe dat nu zit. Alles lijkt een beetje verspreid, het geheel ontbreekt voor ons gevoel. Om die reden besluiten we de immense stadsmuur maar eens te beklimmen, misschien zien we van bovenaf meer dan vanaf hier. Op deze stadsmuur bevinden zich ineens een paar musea in schone kunsten en enkele terrassen. Nog steeds mist onze orientatie: was dit het nu? Ook van bovenaf zien we weinig meer dan twee grote kerken en een drukke weg.

caen-france-frankrijk-001

caen-france-frankrijk-009

caen-france-frankrijk-008

On y va, op naar huis. Totdat we plots tegen een drukke winkelstraat omhoog lopen. Oeps. Dit dus! Al gauw kijken we onze ogen uit wanneer we een van de smalle steegjes inslaan. Leuk! Via dit steegje belanden we plots op een enorm plein. Zo open, zo vrij, zo gemoedelijk ineens. Het is het Place Saint-Sauveur. Op een van de vele terrasjes, veelal met Belgische bieren, besluiten we even neer te strijken.

Uiteindelijk blijkt de stad leuker dan we in eerste instantie dachten. Maar toch: het is een stad waaraan je merkt dat het nog zoekende is. Het geheel ontbrak voor mijn gevoel, en dat heeft natuurlijk alles te maken met het feit dat de hele stad is platgebombardeerd ten tijden van de Tweede Wereldoorlog. Alles heeft opnieuw opgezet moeten worden en dat is nooit eenvoudig. Probeer maar eens van niets een mooi stadscentrum te maken. Het is even zoeken allemaal, maar uiteindelijk is het een prettige stad met een fijne sfeer. En beloofd: over tien jaar komen we nog eens terug…

caen-france-frankrijk-006

caen-france-frankrijk-005

De toppers voor mij:

Place Saint-Sauveur

Hotel de Ville

Twee bijzondere abdijen: de vrouwenabdij en de mannenabdij

Het vrolijke straatje in de wijk Vaugeux

Tot de volgende keer, Caen!

Laat een Reactie achter