On ne voit bien qu’avec le coeur. L’essentiel est invisible pour les yeux.
– De essentiele dingen in het leven zie je niet met je ogen, maar enkel met het hart

 

Terwijl de regendruppels aan de andere kant van het raam naar beneden dwarrelen, trek ik mijn fleecedekentje nog wat dichter om me heen. Met een kop warme thee en een goed boek lig ik op de bank. Van lezen komt echter weinig. Mijn gedachten zijn op een ander pad.

Op een pad waarvan de bochten scherp zijn, waar het stikt van de gaten in de weg. Een paar keer ben ik bijna uit de bocht gevlogen, maar dat liep gelukkig steeds net goed af. Ik heb het over mijn levenspad, dat vol zit met onverwachte wendingen. Dat de laatste jaren weinig stabiel was als het aankomt op werk. Maar tegelijkertijd is het ook het pad dat geleid heeft naar de afslag die ik onlangs heb genomen. Een afslag waar ik ontzettend blij van word. Na vele hobbels, scherpe bochten en prachtige vergezichten op mijn levenspad, ben ik aangekomen waar ik zijn moet: ik ga me vanaf september volledig storten op mijn liefste kindje, Bonjour Frankrijk. Voor mezelf. Voor jullie. Met jullie.

De 4-jarige versus 27-jarige Rosanne

Even terug naar toen…

Bijna 4 jaar geleden kwam ik op het idee mijn onvoorwaardelijke liefde voor Frankrijk en schrijven te bundelen. Voor mezelf, voor degenen die het leuk zouden vinden hierover te lezen. Ik wist simpelweg zeker dat ik er voldoening uit zou halen. Mijn (te gekke) stage bij reismagazine Leven in Frankrijk zat erop en ineens was het schrijven over Frankrijk klaar. Dat mocht niet, vond ik.

Bonjour Frankrijk werd geboren, januari 2014. Uit passie. Uit liefde voor Franse dorpjes, de prachtige bergen, de lieve mensen. Ik schreef simpelweg wat ik wilde, over mijn avonturen in Frankrijk, over de mensen die ik er sprak. En het voelde fijn. Maar ook ietwat onwennig toen ik na een half jaar ineens mee mocht op persreis naar de Vendée. Waar heb ik dat aan verdiend, dacht ik nog. Voor mijn gevoel deed ik maar wat. Maar ik ging, was dolgelukkig en ontmoette een paar fantastische journalisten. Een week later rondde ik zelf mijn studie journalistiek af.

Zielsgelukkig in de Franse bergen

En toen…

Vanaf dat moment begon het pad te kronkelen. Van parttime baan naar fulltime freelancen, naar de allerleukste parttime baan (helaas tijdelijk door zwangerschapsverlof), naar fulltime baan. En toen ineens werd het wel heel veel. 40 uur op kantoor in Rotterdam en in de avonduren en weekenden tijd maken voor mijn kindje. Het voelde als veel te weinig. Het voelde als het verwaarlozen van mijn dierbare baby. Ik trok het niet. En hoewel de baan die ik had (en tot en met eind augustus nog altijd heb) voor velen een droombaan is (tekstschrijver voor een reisorganisatie, joe!) bleek deze combinatie voor mij niet weggelegd. Dus.

Ik heb mijn baan opgezegd, voor mijn grote liefde.

De liefde die Frankrijk heet, en inmiddels Bonjour Frankrijk. Ik ga eindelijk doen wat ik al jaren droom. De plannen in mijn hoofd zijn groots, en of het allemaal gaat lukken? Geen idee. Maar zo groots als ik nu durf te denken, zo groots heb ik het nooit gedurfd. En dat voelt goed. Geloven in mezelf. Eindelijk. Geloven dat ik dit wel kan, in plaats van krampachtig vasthouden aan een stukje zekerheid. Want met de zekerheid die ik bijna altijd had in een baan, kan ik nooit waarmaken wat ik nu ga doen. In september ga ik allereerst drie weken van een welverdiende vakantie op Corsica genieten, samen met vriendlief, om vervolgens in mijn eentje met de auto door Frankrijk te trekken. Op zoek naar mooie verhalen, bijzondere plekjes, interessante mensen. De mooiste bergtoppen, de liefste dorpjes. Ik kan niet wachten. Mijn reis begint in de Elzas, en vervolgens trek ik richting de Jura, Alpen (Ecrins), Vercors, Drôme, Ardeche, Cevennen, Grand Causses en Auvergne. Noord, midden en west wil ik in het voorjaar aandoen.

In ‘mijn’ allermooiste Provence…

Spannend? Ja. Vertrouwen in de toekomst? Nog niet eerder zoveel als nu.

Omdat ik de vele vragen en mailtjes van lezers zó lief vind, kan ik het alleen maar waarderen als jullie me jullie wensen of tips meedelen. Voor nu, voor oktober, voor later. Mocht je nog bepaalde regio’s willen ontdekken op Bonjour Frankrijk of dat ene verscholen bijzondere plekje met me willen delen: voel je vrij. Want je gedachten en gevoelens vrij laten voelt fantastisch, weet ik nu. Mail me, laat een berichtje achter, ik vind het fantastisch leuk.

Bedankt voor jullie support tot dusver!

A bientôt,
Rosanne

Laat een Reactie achter