‘Haaa, mon amour!’, verzucht ik in mezelf. De azuurblauwe zee van Nice weerkaatst in mijn ogen. Dit is het. Dit is waar ik altijd naar snak, waar ik nooit genoeg van heb. Ik ben er weer! Deze keer reis ik zonder vriendinnen, zonder vriendlief en zonder familie. Tout seule. En het geeft niet.

Ik huppel bijna het oude centrum van Nice in, kijk etalages binnen en bedenk me wat voor souvenir ik zal kopen. Een Provençaalse olijfoliekan? Een Provençaals tafelkleed? Ik zie het wel. Tijd genoeg. Niemand die zegt dat ik eens op moet schieten. Ha, stiekem ook fijn. Ik plof neer op een terrasje en bestel een ijskoude rosé. In de zon slaak ik een zucht van blijdschap. Na een keer of zes in Nice te zijn geweest voelt dit steeds meer als thuis. De gekleurde huizen, de fijne mensen, de zee… Ik voel me geen moment eenzaam, ook al zit ik hier maar alleen.

alleen-reizen-frankrijk-cote-dazur-03

alleen-reizen-frankrijk-cote-dazur-02

De volgende ochtend raap ik mijn spullen bij elkaar. Nice was weer fijn, maar reizen in mijn eentje betekent ook actie. Vriendlief (en ook een paar vriendinnen) zijn soms iets minder hongerig naar dingen doen op vakantie. Ik weet het, ik sla er soms een beetje in door. Maar dit keer heb ik iets op de planning staan waarvan ik bijna zeker weet dat zelfs zij het geweldig zouden vinden. Gaan jullie de volgende keer met me mee, lieve vrienden?

 

On y va: in mijn eentje op pad!

 

De trein staat al voor me klaar: een piepklein treintje, ik had een ‘toeristische trein’, zoals ze hem hier noemen, vele malen groter verwacht. Geeft niet, heeft wel wat dit. En ik snap wel dat ze de trein niet langer maken in januari, want samen met nog twee anderen ben ik een van de weinige passagiers aan boord. On y va! Op naar de dorpjes van de hoger gelegen Côte d’Azur.

In de trein ontpopt me een gevoel van kinderlijke spanning. Zit ik ineens in mijn uppie in een Franse trein, op weg naar dorpen waarvan ik niet eens weet of er überhaupt iets te halen valt. De trein rijdt langzaam over het bergspoor, ik kijk mijn ogen uit. Op momenten dat we een tunnel inrijden, kan ik niet wachten te ontdekken wat er aan het einde van de tunnel weer te zien is. Na een stuk of vijf dorpen te hebben gepasseerd, doemt ineens ‘mijn’ dorp op: Saorge. Hier slaap ik drie nachten, bij een local.

 

Alleen reizen aan de Côte d’Azur: nieuwe vrienden in een handomdraai

 

Saorge is een klein dorpje met op elkaar gepropte huisjes. Lieflijk. Zo’n dorp waar iedereen elkaar kent. Ik stap het dorpswinkeltje binnen en bestel een stokbrood. ‘Wie bent u?’, is de logische vraag die mij gesteld wordt. Een vreemdeling in hun dorp, dat valt natuurlijk gelijk op. Ik vertel de vrouw over mijn blog en mijn boek en ze begint te glunderen. Trots als ze is op haar dorp. Trots dat ik het kom bezoeken. De verhalen rollen eruit, van haar en mij. We kletsen honderduit en doen dat de komende drie dagen iedere ochtend. Zo, ik heb nieuwe vrienden gemaakt. Eenzaam? Welnee, geen moment. De moment dat ik alleen was genoot ik. Van de rust en van mezelf. Voila.

alleen-reizen-frankrijk-cote-dazur-04

alleen-reizen-frankrijk-cote-dazur-01

A bientôt!

Laat een Reactie achter

  1. Darina

    Geweldig artikel Rosanne! Je verwoordde precies wat ik ook voel als ik weer in Nice ben! En zo leuk dat je meteen aanspraak hebt, interessant om de verhalen van de locals te horen!

    1. Rosanne Bedrijfseigenaar

      Precies! Leuk om te horen Darina!

  2. Linda

    Leuke post weer! Kan niet wachten om weer met je mee te gaan, dan gaan we lekker heel, heel veel doen. Mogen we al?

  3. Stéphanie | Expeditie Aardbol

    Fantastisch, Frankrijk is absoluut niet het land dat ik zie als ‘solo-reizigers heaven’, maar je weet het weer ontzettend mooi te brengen. Ik wil ook ;)!

    1. Rosanne Bedrijfseigenaar

      Aah, superleuk om te horen! Snel gaan hoor 😉

  4. Lieke

    Je blije gevoel straalt van je woorden af.. als je begrijpt wat ik bedoel.:)
    Zo fijn om te lezen dat je zo ksn genieten vsn je reisjes.
    Enuh.. de volgende keer dat je naar Nice gaat ga ik mee he.
    Dat je het vast weet 😉

  5. Jessica

    Het enthousiasme spat van het scherm af – knap dat je gewoon in de trein bent gestapt en alleen naar Frankrijk bent gegaan! Ik ben erg benieuwd naar je boek Roos!

  6. Evelien

    Aah wauw top geschreven. Je enthousiasme en liefde voor Frankrijk spatten van mijn scherm ;-). Ik vind je nieuwe layout trouwens erg mooi geworden.