Ik weet nog als de dag van gisteren dat ik in die kar zat. Vastgebonden. Een tiental huskyhonden voor me, al net zo onrustig als ik. Een paar maanden later liep ik verwonderd over vulkanen en weer wat weken later stond ik met trillende beentjes op een bergtop, waarna mijn angsttranen vloeiden. Ja, 2016 was weer een pareltje. Met (letterlijke) hoogte- en dieptepunten.

Ik begon mijn jaar als een uiterst gelukkige dame. Nadat ik in augustus vorig jaar besloot mijn baan op te zeggen om volledig voor mezelf te werken, liepen de werkzaamheden voor mijn bedrijf in januari zó goed dat ik het eigenlijk veel te druk had. Ik leerde aan het begin van dit jaar ‘nee’ te zeggen tegen opdrachten, simpelweg omdat het nodig was – en zo eenvoudig als het klinkt is dat dus niet. Maar ik deed het, ontwikkelde me verder als ondernemer. Ik schreef talloze verhalen, voor kranten, magazines en online. Ik genoot, maar desondanks snakte ik met enige regelmaat naar Frankrijk. Je bent francofiel in den extremen of je bent het niet…

In maart besloot ik daarom een week naar de Franse Alpen te reizen. Daar danste ik op sneeuw, genoot van een hondensledetocht, liep een wandeltocht op sneeuwschoenen. Ik genoot intens van het buitenleven, van de heerlijk frisse zuurstof en van het simpele Franse bestaan. Het werd een droomreis; een reis die ik zonder het daadwerkelijk te weten altijd al heb willen maken. Een reis door de sneeuw, zonder ski’s of snowboard, maar mét de prachtige natuur waarop ik hoopte.

franse-alpen-001

hondensledetocht-alpen-01

bonneval-sur-arc-frankrijk-004

Reizen met een bucketlist

Bij terugkomst in Nederland wist ik: zulke pareltjes van reizen geven me zoveel energie, daar moet ik vaker aan toegeven. Ik nam mijn bucketlist opnieuw onder de loep en besloot er gewoon in te gaan geloven. Een huttentocht door de Mercantour, wandelen over de vulkanen van de Auvergne, naar grote hoogte in Chamonix Mont Blanc, nazomeren in de Provence… Ondertussen bikkelde ik keihard verder. Want er moest meer betaald worden dan deze droomreizen. Om precies te zijn: een nieuw huis! Oui oui. Vriendlief en ik kochten een woning en betraden deze halverwege 2016. Dat kost veel geld, maar voelt een beetje hetzelfde als reizen: het maakt je figuurlijk gezien rijker in plaats van armer. Nog altijd ben ik zó blij met ons fijne huis, grenzend aan de Hollandse natuur.

Reistechnisch leek dit jaar wat rustiger dan gebruikelijk voor mij, maar achteraf gezien maakte ik precíes de reizen waarvan ik droomde. Vijf stuks om precies te zijn. In juni mocht ik mee op persreis naar de Auvergne, waar ik intens genoot van de machtig mooie landschappen. Ik knoopte kletspraatjes aan met de ontelbaar vele koeien in dit gebied – helaas kwam er geen reactie. En ik at kaas alsof het leven er vanaf hing. Heer-lijk! Daarnaast wandelde ik over de vulkanen, waar deze regio zo beroemd om is. Eeuwenoude vulkanen, de grootsten van Europa zelfs. De Auvergne heeft me verrast en ik heb mezelf beloofd terug te keren naar deze schitterende streek. Dus: a bientôt!

kaasboerderij-auvergne-006

kaasboerderij-auvergne-002

Een vijfdaagse huttentocht

Eenmaal terug in Nederland sloegen zenuwen toe. Amper drie weken later moest er een huttentocht gelopen worden in de Mercantour, en getraind was ik eigenlijk alles behalve. Oeps. Ik ben sowieso nooit een echte sportdame geweest. Wandelen vind ik heerlijk en doe ik dagelijks, wielrennen doe ik ook graag. Maar alles met mate, niet snel in zeer uitdagende porties. Maar de angst sloeg toe: gaat het me wel lukken in de Mercantour? We zouden van hut naar hut lopen, in een gebied waar geen verkeer komt of veel andere slaapplekken zijn. Opgeven zou dus geen optie zijn. Ik begon met trainen: elke dag anderhalf a twee uur lopen. In de hoop dat het genoeg zou zijn…

Eind juni was het dan zover. Samen met vriendin en medefrancofiel Linda vloog ik naar Nice, waar we op de bus stapten naar het dorp Saint Martin Vésubie in het nationale park Mercantour. De eerste stappen waren weer even wennen. Niet alleen fysiek, ook het onbereikbaar zijn voelde als een detox. Vijf dagen geen internet, maar zelfs ook geen mobiel bereik. Geen sms’jes, geen telefoontjes… Enkel elkaar. En andere wandelaars. De tocht bleek mooier, maar ook vele malen zwaarder dan verwacht. Ik heb soms nogal het idee dat ik alles wel aankan. In dit geval had ik mezelf best wat vaker achter mijn oren mogen krabben. De afstanden waren lang en sommige trajecten waren zelfs doodeng. Echt. Ik heb gehuild, terwijl ik zo’n watje niet ben. Normaliter dans ik over bergkliffen en sta ik op het puntje van een berg naar de afgrond te staren alsof het niets is, maar dit was andere koek. Heftig. Toch ben ik ontzettend blij het te hebben gedaan. Wát een ervaring.

huttentocht-frankrijk-mercantour-012

huttentocht-frankrijk-mercantour-011

huttentocht-frankrijk-mercantour-001

huttentocht-frankrijk-mercantour-004

Van fulltime freelancer naar nieuwe baan

In de maand juli werkte ik weer veel én mocht ik op sollicitatiegesprek komen op een MBO-school. Ja, je leest het goed. Het freelancen ging me goed af, financieel had ik niets te klagen. Maar ik ben geen persoon om elke dag maar alleen te werken. Steeds vaker ging me dat tegenstaan. Net als het 24/7 met werk bezig zijn. Ik wilde naast mensen om me heen ook iets meer structuur in mijn leven. En guess what: ik mocht komen werken. Fijn! In september zou mijn nieuwe baan starten, maar eerst had ik nog iets belangrijks te doen. Namelijk getuigen op de bruiloft van mijn broer en zwager, op 4 augustus. In Toscane! Het werd een van de mooiste dagen van 2016, compleet in een setting zoals je die verwacht bij een Toscaanse bruiloft.

bruiloft2

toscaanse-bruiloft-007

Afscheid op een letterlijk hoogtepunt

Terug in Nederland besloten vriendlief en ik nog even op en neer te rijden naar Nord-pas-de-Calais. Naar Cap Gris Nez en Cap Blanc Nez om precies te zijn, twee schitterende kapen in het noorden van Frankrijk op nog geen drie uur rijden. We genoten van een heerlijk charmant hotel met al net zo’n lekker diner en liepen urenlang over het strand.

Op dat strand belde ik nog met mijn dierbare omaatje, van wie we amper een week later plots afscheid namen. Een moeilijk moment waarover ik verder niet ga uitweiden. Een dag na het definitieve afscheid vloog ik naar Chamonix Mont Blanc, voor een reis die al even gepland stond. De twijfel was er zeker; is het slim in mijn eentje zo kort na het afscheid te vertrekken? Ik wist het niet, maar ging. Omdat ik een ding wél weet: Frankrijk maakt mij gelukkig. Oh, en oma had het me zo gegund, dat wist ik ook. Toch was het even pittig. Het verdriet zo vers, ik zo alleen op een plek waar ik niemand ken. Maar het was ook mooi. Ik kon eindeloos lopen, nam een treintje naar een gletsjer, sliep in in een bubbel met zicht op de sterren en las in sneltreinvaart een boek uit, gewoon omdat ik daar de tijd voor nam. Met honderden Chinezen nam ik de hoogste kabelbaan van Europa, naar de Aiguille du Midi. Ik ontmoette een lieve dame die me haar compleet gerenoveerde hotel liet zien en de mooiste verhalen vertelde over de streek. Ik kletste bij met een Fransman uit Lille die regelmatig een uitstapje maakt naar de Mont Blanc, om maar even zijn energie te verliezen. Een bijzondere reis, die me soms intens alleen liet voelen en soms als een warm bad met al het moois van de wereld.

calaisNord-pas-de-Calais, les Deux Caps

wat-te-doen-chamonix-006Chamonix Mont Blanc

bijzonder-overnachten-chamonix-mont-blanc-003

wat-te-doen-chamonix-001

bijzonder-overnachten-chamonix-mont-blanc-004

Nazomeren in de Provence

Van de Alpen terug naar Nederland, tijd voor weer een nieuw hoofdstuk in mijn leven. Tijd voor de start van de baan waarover ik het eerder had. Vol frisse zin begon ik, en die zin is geloof ik nooit meer verdwenen. Anno nu, december, voelt het alsof ik hier al jaren werk, terwijl het amper drie maanden het geval is. Alsof ik deze mensen al jaren ken, evenals het bedrijf. Een fijn gevoel. Wat ben ik blij dat ik die ene brief gewoon geschreven heb, ook al had ik over mijn werkzaamheden en financiële situatie destijds geen klagen. Precies datgene wat ik miste, heb ik nu: fijne mensen om me heen, om samen aan een product werken. En, voor een reisliefhebber ook een prettige bijkomstigheid: schoolvakanties! Behoorlijk wat dagen om alsnog lekker de hort op te gaan naar mijn geliefde Frankrijk.

Daarvan profiteerde ik dan ook meteen afgelopen oktober. Ik besloot dat de herfstvakantie een uitgelezen moment is om een roadtrip te maken in de Provence. Zo gezegd, zo gedaan. Voor een prikkie tikte ik vliegtickets op de kop naar Marseille en vol goede moed stonden we eind oktober op Eindhoven Airport. Echter, die goede moed begon langzaam te zakken toen vlucht na vlucht geannuleerd werd vanwege dichte mist. En ja hoor: ook onze vlucht moest eraan geloven. Bummer! De herfstvakantie vloog voorbij en de reis naar de Provence werd me door mijn neus geboord. Ja, dat is balen. Maar wat je dan het beste kunt doen, deed ik. Nieuwe tickets boeken, zo snel mogelijk. Half november vertrokken mijn vriendin en ik alsnog, en alsof het zo moest zijn: we voelden ons relaxter en de reis was mooier dan we durfden te hopen. Misschien wel mooier dan wanneer we in oktober zouden gaan? Wie weet, ik geloof er wel in.

roadtrip-provence-bonnieux-003

roadtrip-provence-roussillon-003

roadtrip-provence-lourmarin-001

roadtrip-provence-saint-saturnin-les-apt-002

roadtrip-provence-calanques-004

2017: on y va…

En dan ineens is het eind december. Zeg ik terwijl ik in mijn mooie, nieuwe huis deze blog tik. Het was een bijzonder jaar, met bijzondere reizen, fijne ontmoetingen, mooie ontwikkelingen… Een jaar waarin ik rust vond en vijf bestemming van mijn bucketlist kon afstrepen. Een jaar van afscheid, maar vooral van liefde en warmte. Ik kijk uit naar 2017.

 

Fijne feestdagen en een spetterend 2017 gewenst voor jullie allemaal!

Laat een Reactie achter

  1. Stephanie

    Wat kun je toch mooi schrijven! Klinkt als een jaar met ups en downs, maar ook prachtige reizen. Meer is niet altijd beter, blijkt maar weer. Fijne feestdagen gewenst en hopelijk brengt 2017 je veel goeds!

    1. Rosanne Bedrijfseigenaar

      Lief, dank je wel! Voor jou ook een heel mooi 2017 gewenst!

  2. Jennifer

    Wauw, wat mooi beschreven Roos! Voor mij persoonlijk was onze reis naar de sneeuw een hoogtepuntje van mijn jaar 2016. Wat hebben we het leuk gehad en wat was het mooi! Op naar 2017.. op naar een avontuur met ze 3e.

    En op naar 2017 met nog meer mooie verhalen en foto’s hier op bonjourfrankrijk!

    XX

    1. Rosanne Bedrijfseigenaar

      Thanks girl! Onze reis naar de sneeuw was echt fantastisch inderdaad. Volgend jaar weer een mooi avontuur plannen!

  3. Lieke

    Wat ben ik ongelofelijk trots op je!
    Je doet alles met zoveel passie dat vele er nog van zouden kunnen leren.
    Je verhalen en woorden zijn weer zo beeldend en ik krijg spontaan zin om mee te gaan.
    Lieve Rosa! Succes met komend jaar.
    Maak er maar weer zo’n mooi jaar van als dit jaar. Knuf!

    1. Rosanne Bedrijfseigenaar

      Lief, Liek! Merci! We gaan voor een net zo mooi of nog mooier 2017. Jij ook, toch! X

  4. Eva

    Wat een mooie terugblik Rosanne! Ik wens je alle moois voor 2017; dat het maar een top jaar mag worden!

    1. Rosanne Bedrijfseigenaar

      Merci Eva, voor jou een net zo mooi 2017 gewenst!

  5. Niels Proost

    Roos on fire… wat was dat weer een heerlijk blogspot om te lezen.
    Nog steeds met dezelfde bezieling en overtuigingskracht, heerlijk….!!!

    Ik wens jullie hele fijne feestdagen, een mooi, gezond maar vooral reislustig 2017!
    Ik kijk al weer uit naar je blogs in 2017!!

    Tot snel X

    1. Rosanne Bedrijfseigenaar

      Lief, dank je wel Niels! Voor jou en de kleine ook een fantastisch 2017 gewenst!

  6. Kay

    Super Roos!! Wat leuk om de verhalen te lezen met de prachtige foto’s die je maakt. Ik ben heel benieuwd naar je nieuwe avonturen:) Ga zo doorr!! Groetjes aan Coen en fijne dagen alvast!

    1. Rosanne Bedrijfseigenaar

      Superleuk, je bericht! Thanks neefje 🙂 Tot snel, proosten we op het nieuwe jaar!

  7. Randy Gasper

    De mooiste blogs zijn voor mij die waar je puur en kwetsbaar bent. Wat een mooie reis naar jezelf was 2016, het beste cadeau wat het leven je kan geven.

    Ik wens jou en vriendlief een avontuurlijk en relax 2017 toe, met veel liefde en bovenal alle gezondheid.

    1. Rosanne Bedrijfseigenaar

      Mooi bericht Randy, merci! Voor jou ook een geweldig mooi 2017 gewenst natuurlijk! 🙂

  8. Lin

    Wat een mooi overzicht met fijne beelden. Ik hoop dat je 2017 net zo mooi wordt.

    1. Rosanne Bedrijfseigenaar

      Thanks, Lin! Voor jou natuurlijk hetzelfde, op naar een fantastisch 2017 met veel champagne!

  9. Darina

    Prachtige Franse avonturen! Prachtige verhalen, op naar een mooi 2017!

  10. Kirsten | Travelaar.nl

    Wat prachtig verwoord allemaal! En ook de dieptepunten ken ik.. Ook ik moest dit jaar afscheid nemen van m’n oma die overleed terwijl wij in Australië zateb. Behoorlijk heftig! Maar gelukkig heeft het jaar ook heel veel moois gebracht. Ook voor jou zo te zien! Gefeliciteerd met jullie huis en wat een mooie foto’s van prachtige reizen. Die van de hondenslee is favoriet! 😉 Een hele fijne jaarwisseling gewenst!

  11. Natasja - Watzijzegt

    Wat een prachtige foto’s maak je toch en wat een mooi jaar heb je achter de rug, ondanks het verdriet om je oma <3 Fijne jaarwisseling en ik wens je een mooi nieuw (reis)jaar toe!

  12. Evelien

    Wat een fijn jaarverslag om te lezen. Ik werd helemaal meegenomen in je jaar. En wat voor jaar! Veel mooie hoogtepunten lees ik. Ik wens je een mooi 2017 met hopelijk veel fijne reisjes.

  13. Saskia

    Wat een mooie terugblik! Zowel de tekst als de foto’s. Het bewijst maar weer eens dat het niet om kwantiteit gaat maar ook om kwaliteit. Enne, stoer hoor, om van succesvol freelancen (voor vele mensen een droom) ‘terug’ te gaan naar een baan in loondienst. Ik begrijp je keuze goed. Droom regelmatig om volledig voor m’n blog te gaan, maar jeetje, elke dag alleen zitten…. Nee, daar word ik niet blij van!

  14. Jessica

    LIeve Roos, dankzij jou staan er weer wat Franse plekjes op mijn bucket list hoor! Ik kan me inderdaad heel goed voorstellen dat je mensen om je heen miste. Ik ga soms wel eens in de stad in een cafeetje werken, puur om niet alleen thuis te zitten werken ;p Hopelijk wordt 2017 weer een bijzonder jaar! Ben je er trouwens beide Vakdagen tijdens de Vakantiebeurs? 🙂

  15. Marijke

    Dank je voor de mooie foto’s en de inspirerende verhalen van mijn geliefde Frankrijk. Elke keer opnieuw genieten alsof je erbij bent . Een heel gelukkig 2017! X

  16. Marcella

    Jeetje, wat schrijf je mooi. Vanuit je hart. Je hebt een prachtig, maar ook pittig jaar achter de rug. Maar wat relativeer je mooi. En super dat je zo gelukkig bent met je baan. Super! Ik vind je huttentocht te gek, stoer dat je dat gewoon gedaan hebt. De Auvergne is erbij gekomen op mijn wishlist. Ik wil in 2017 ECHT terug naar Frankrijk. Voor een wandelweekend het liefst. Ik vond dat echt heerlijk in de Dolomieten! Ik wens je een te gek jaar. Maak er wat moois van!!