Ik klop op de deur aan de zijkant van het oude gebouw, enigszins vertwijfeld of ik hier goed ben. Een vrouwtje op leeftijd doet de deur open en kijkt me verbaasd aan. “Bonjour madame”, groet ze me. “Ça va?” Het gaat goed met me, en gelukkig ook met het vrouwtje. Ze was aan het lunchen. En een Franse die luncht, daar gaat het goed mee. Als ze maar kunnen eten, die Fransen.

Het vrouwtje roept haar zoon Jérôme, niet wetend dat ik een afspraak met hem had. Een charmante man van in de veertig komt aangelopen. Wederom een hartelijk bonjour en twee kussen op mijn wangen. Deze man is ondanks het enthousiasme de rust zelve. Hij leidt me via een prachtig oude wenteltrap naar boven, om de eerste gastenkamer aan me te laten zien. Trots is hij. Op wat hij hier heeft, op wat hij er voor heeft gedaan. Want helemaal aanwaaien kwam het niet, deze chambres d’hôtes.

 

Van ruine naar smaakvolle chambres d’hôtes

 

“Het was een ruïne”, vertelt Jérôme me. “Het moest van boven tot beneden worden opgeknapt.” Dat doen we gelijk goed, moet hij gedacht hebben. Want de kamers zijn werkelijk prachtig. Aangrenzend aan de grootste kamer, vier personen, is een machtig dakterras met uitzicht over Aix-en-Provence en de heuvels van de regio. Ik loop rondjes en kijk mijn ogen uit…

pavillon-beauregard-2

pavillon-beauregard-8

Jérôme vertelt me waar dit alles vandaan komt. Hij runt de boel samen met zijn moeder, maar het meeste werk voor de chambres d’hôtes verricht hij zelf. “Het is een familiebedrijf, altijd al geweest. Mijn ouders hebben de boel destijds gesloopt en gerenoveerd. Het was écht een oud gebouw. Zonder warm water, stroom, elektriciteit. Maar voor zo’n plekje, te midden van de natuur en op loopafstand van het centrum van Aix-en-Provence, wil je wel wat moeite doen.”

Na een uitgebreide rondleiding door zijn ‘paleis’, zoals hij dat zo mooi noemt, wil hij me de tuin voor de gasten laten zien. “Heb je je zwemkleren bij je?” Eh, nee… Als ik dat wist. De temperaturen zijn deze week aardig opgelopen en na mijn wandeling naar zijn huis, kan ik wel wat verkoeling gebruiken. Wandeling? Ja! Pavillon de Beauregard ligt op loopafstand van het centre-ville van Aix-en-Provence. Je bent wel een ruim half uur onderweg, maar de route is prettig; over landweggetjes en langs andere prachtige landhuizen. Het laatste stuk is een flinke klim, maar hee: dan heb je wel een chambres d’hôtes mét uitzicht.

 

In het hart van Aix-en-Provence, maar toch rustig

 

Zelf heeft Jérôme twee dochters, waarvan hij hoopt dat ze de boel later zullen overnemen. Maar tot die tijd werkt Jérôme hier liever zelf. “Het is heerlijk om dit werk te doen. Maar anderzijds is het niet het romantische beeld wat mensen er vaak van hebben. Je moet je wel realiseren dat je met dit werk zeven dagen in de week in de running bent om andere mensen het naar hun zin te maken. ‘s Ochtends tot ‘s avonds sta je voor ze klaar. En alles moet perfect zijn, anders krijg je commentaar. Ja, soms is het wel pittig, maar ik klaag niet. Ik wil dit nog jaren volhouden.”

Klik hier voor de website van Pavillon de Beaureagrd.

pavillon-beauregard-5

pavillon-beauregard-7

pavillon-beauregard-3

pavillon-beauregard-1

Laat een Reactie achter