Op een terrasje nip ik van mijn rosé. Koud, geweldig koud. Met de brandende Franse zon op mijn wangen. Ik geniet, intens zelfs. Zoals ik hier al drie weken doe. Tegenover me zit Ralph, de man van het office de tourisme van Aix-en-Provence. We kletsen. Over het leven in Frankrijk, over het leven in Nederland. En de tijd strijkt langzaamaan verder.

Ineens loop ik in het koude, regenachtige Amsterdam. Ik trek de deur van het restaurant achter me dicht en ben blij binnen te zijn. Pak mijn naamkaartje en stap verder het restaurant in, waar het persevent van het Frans Bureau voor Toerisme plaatsvindt. Ineens zie ik hem. Twee jaar later. Ralph. In Nederland. En ik schrik. Twee jaar later? Ik wil niet geloven dat het alweer twee jaar geleden is dat ik het leven leidde zoals het hoort. Toch ben ik plotseling blij, omdat ik Ralph weer zie. We kussen – twee stuks – en kletsen. En ik voel me weer heel even in Aix-en-Provence. De klok staat weer stil.

Vijf weken woonde ik er, in Aix-en-Provence. Hartje Provence, vanaf eind april. Met slechts één buitje van tien minuten, een minimumtemperatuur van 25 graden iedere dag en een leven waarin alles altijd goedkomt. Vijf weken, die er uiteindelijk vijftien leken. Ik genoot van de tijd – letterlijk en figuurlijk – aldaar en leerde dat haast en stress onzin zijn. Waarom? Alles komt goed. Rustig maar. Geniet. Zo leven de Fransen. De Nederlanders niet.

 

Besef ik wel dat ik leef?

 

En daar heb ik soms moeite mee. Ik geniet hier in Nederland op dit moment ook van mijn leven. Ik ben gelukkig en mag niet klagen. De zaken gaan goed, ik zit lekker in mijn vel. En toch. Het voelt soms alsof de tijd aan me voorbij vliegt. Zonder besef. Dat heeft ook zijn voordelen, ik heb niet vaker het idee gehad dat de winter – waaraan ik stiekem zo’n hekel heb – zo snel voorbij ging. Maar het heeft vooral ook nadelen. Of, nouja… Ik schrik er gewoon van. Geniet ik wel genoeg? Besef ik wel waar ik ben, wat ik doe, dat ik leef?

Het verschil met het leven in Frankrijk – ook gewoon het doorgaande werkleven, want ik woonde er in een Frans gastgezin en ging er naar school – is anders. De Fransman en Française genieten bewuster. Stress lijkt overbodig. Het is er beter. En dat mis ik soms weleens. Beseffen we ons wel dat we leven? Misschien moet ik wat vaker stilstaan – ook weer letterlijk en figuurlijk. Net zoals de Fransen. Stilstaan en kijken. De zon op je gezicht laten branden en gewoon maar ademen. Meer hoeft dat soms niet te zijn. Het is goed om dat te doen. Zoals ik het daar ook deed.

Dit is de reden dat ik zo van Frankrijk houd. La France, mon amour.

Hebben jullie ook moeite met de razendsnel vliegende tijd in Nederland? Hoe ga je daarmee om?

provence-vakantie-frankrijk-001

provence-vakantie-frankrijk-002

provence-vakantie-frankrijk-003

 

A bientôt!

Laat een Reactie achter

  1. Darina

    Ik ervaar precies hetzelfde. Als ik in Frankrijk ben dan voel ik de rust over mee heen komen en is de stand van de zon mijn horloge. De Fransen gaan zo anders om met de tijd, zo zouden wij het hier ook moeten doen, maar ja, dat zit waarschijnlijk niet zo in ons 🙂

  2. Linda

    Ik vind dat de tijd hoe dan ook te snel gaat, ook in Frankrijk. Maar ben wel met je eens dat het soms moeilijk is om echt bewust stil te staan in al het ren- en vliegwerk om je heen.

  3. Marleen Zoë

    Awwww Frankrijk! Ik ga over een paar dagen naar Parijs. Heb je ook iets leuks over Parijs? De tijd gaat hier inderdaad heel snel, te snel. Maar alles lijkt veel sneller te gaan.

    Hopelijk gaat de tijd een stukje langzamer wanneer ik daar ben 🙂

    x MZ
    p.s. leuke fotootjes

  4. Mireille

    3 jaar heb ik in het mooie Frankrijk mogen wonen, in Millau in het geweldige Aveyron.
    Weer in Nederland heb ik HEEL erg moeten wennen.. Alles gaat zo gehaast met veel stress, dat het soms niet bij te houden was. Na 2 jaar heb ik er soms nog moeite mee.