‘Plan is dat jullie in de winter nog even teruggaan naar jullie regio’, besluit mijn uitgever. ‘Dan kunnen jullie daarna flink gaan schrijven en kan het boek nog voor de zomervakantie in de winkels liggen.’ Ik weet het niet zo goed hoor. Ja, hij heeft een punt. Een goed punt. Verkoop-technisch, althans. Maar in de winter naar de Côte d’Azur, is dat nou wel slim?

Wanneer ik op het vliegtuig stap weet ik het nog steeds niet. De voorspellingen zijn redelijk ok, met een graad of 15 afgewisseld met zon en een wolkje. Maar valt hier wel iets te beleven in januari? Is het niet ontzettend doods, met name in de dorpen? Een beetje bang voor een deceptie ben ik wel. Ik kom al jaren in dit gebied, maar altijd in de zomers. Dan bruist het, leeft het, barst het van de kleuren. Wat nou als het in de winter helemaal zo leuk niet is aan de Côte d’Azur? Tekent dat het beeld in mijn hoofd voorgoed? Een kleine dosis zenuwen komt weer boven drijven.

Regen. Harder dan ik hebben kan.

In Grenoble, waar ik een week voor mijn vertrek naar de Côte d’Azur was, stap ik in de bus naar Nice. Een rit van zo’n zes uur brengt me van de sneeuw naar de zon, althans: ik hoop het. Na een enorme zit (slingerweggetjes maken deze busrit niet aantrekkelijker) arriveren we in Grasse. Ik ben even weggeweest merk ik, en ineens word ik wakker aan de Côte d’Azur. Waar het met bakken uit de hemel komt vallen. De ruitenwissers van de bus maken overuren en ik zit versuft voor me uit het raam te kijken. Moest dit?

Een uur later rijden we Nice binnen, waar het mogelijk nog harder regent. Het is inmiddels 21.00 uur en donker. Ik stap de bus uit en voel me verloren. Een moment. Met mijn backpack achterop loop ik door de keiharde regendruppels in de richting van de kust, waar mijn hotel zich bevind. Moest dit nou… Leuke ideeën heeft die uitgever van me. Compleet doorweekt kom ik aan in het hotel om vervolgens in te checken en op mijn bed neer te ploffen. Slapen…

Uitgever, bedankt!

De zon maakt me de volgende ochtend wakker. Vergeten mijn gordijnen dicht te doen. Geen energie voor gehad, geloof ik. Maar hee: zón! Het kan dus toch! Ik spring uit bed, heb binnen no-time gedoucht en mijn kleren aan. Iets te zomers gekleed misschien, maar ik heb zin in wat warmte op mijn huid. Het kán dus gewoon. Mijn uitgever heeft geweldige ideeën. In de zomer naar de Côte d’Azur: OUI! De rest van de week is de zon mijn beste vriend. Vijftien graden, dat is in januari dus gewoon best warm. Ik heb me vergist in de weersverwachting. Het is heerlijk. En de dorpjes die ik bezoek? Het lijkt net zo druk als in de zomermaanden. Bizar. Het is de zon die deze schoonheid veroorzaakt, ik weet het zeker. De regen van gisteravond was vast een uitzondering.

En die uitgever van mij? Die is dus zo gek nog niet.

cote-dazur-winter-001

nizza

 

À bientôt!

 

Laat een Reactie achter

  1. Stéphanie | Expeditie Aardbol

    Wat mooi! Sowieso doen zonnestralen wonderen voor elke plek op aarde, maar dit klinkt qua temperaturen ook zeker niet verkeerd! En dat voor de winter, super slim plan van je uitgever ;)!