De Côte d’Azur, daar hebben we een beeld bij. Van azuurblauwe kusten, van strandstoeltjes. Van veel te dure cocktails en hoofddeksels met rare vormen. Van Nice en van de jachten in Monaco. En van dorpjes achter besneeuwde bergtoppen? Nee, dat niet. Maar het is er wel.

Het piepkleine en piepende treintje van Merveilles, ook wel de Train of Wonderland genoemd, rijdt zojuist weg uit het dorp waar ik een paar dagen achtereen logeer. Saorge. Al op onvoorstelbare hoogte gelegen, tegen een rotswand aan. Grauw en kleurig tegelijk. En uitgestorven. Op wat dorpelingen na. Geen enkele toerist. De bakker, de slager, die wel. Maar meer niet. In Saorge voel ik me op de een of andere manier toch thuis. Je bent hier welkom, ondanks dat je een vreemdeling bent. Locals praten tegen je, verwonderen zich over het feit dat je hier bent, überhaupt. En dat is bizar, want het hier zo, zo prachtig.

 

Op een terras ergens in Frankrijk in de zon…

 

Hetzelfde geldt voor Tende. Ik stap de trein uit, loop een pleintje op. Het Office de Toerisme is gesloten, want het kent een beperkte openingstijd. Logisch ook, met zo weinig toeristen. Ook hier lijk ik een vreemde eend in de bijt te zijn. Met mijn rugzak hoppend naar het eerste cafeetje, waar ik een café au lait bestel. Even zitten, in het zonnetje dat zich net laat zien op deze ochtend. Ik pak een informatieboekje erbij wat ik eerder bij een Office de Toerisme scoorde – gelukkig maar. Tende… Ah. Tende. Het einde van de Train des Merveilles. Het einde van Frankrijk. Zo goed als, tenminste. Vanuit hier ben je binnen mum van tijd de grens over. In Italië.

Een vriendelijke dame – ik gok een jaar of veertig – komt naast me zitten. Ze wijst naar mijn camera en vraagt me of ik fotograaf ben. Ik vertel haar over deze blog en mijn werk. “Mais c’est magnifique!” Bescheiden als ik ben wuif ik het een beetje lachend weg en vraag haar naar haar wortels. Ze vertelt me dat ze in Tende woont, voor het werk van haar man. En dat ze hier eigenlijk niet gelukkig is. Van origine is ze Argentijnse en het Franse leven is niet wat ze van een ideale toekomst voor ogen had. Ik begrijp het best, dat je in deze stilte niet leven kunt. “Et Nice? Ce n’est pas possible?” Nice ligt nog geen 80 kilometer van Tende verwijderd, dat lijkt me een prima optie. Maar madame zegt ook van Nice niet gecharmeerd te zijn. Ik kan het nauwelijks geloven, maar het is echt zo. Ze doelt op het politieke spel wat hier gespeeld wordt. Daarin heb ik me als ware toerist in Nice eerlijk gezegd nooit zo in verdiept.

 

Merci, Tende!

 

Mijn café au lait is inmiddels afgekoeld en ik slurp de laatste restjes naar binnen. Neem afscheid met een knuffel van deze mevrouw die zegt dat ik haar altijd mag bellen om wat excursies te doen. Haar man is gids, dus geen enkele moeite. Bon. Ik bedank haar vriendelijk en sluit niet uit dat we elkaar nog tegenkomen. Voor nu is het tijd dit einde van Frankrijk eens wat beter te ontdekken. Terwijl ik struin door verschillende straatjes, blijven besneeuwde bergtoppen boven alles uitsteken. Vanuit Tende zit je zo in de bergen en dat maakt het tot een magisch dorp. Gek ook, dat het bij dezelfde regio hoorrt als die strandstoeltjes en azuurblauwe golven… Gek, heel gek. Ik struin, ik kijk, ik geniet. Ik praat met locals, die hier echt nog leven met de basis. Geen luxe, geen dure auto’s. Vervallen huisjes, verdwaalde katten, maar vooral heel veel liefde. Voor elkaar, voor hun spullen, en voor mij. Mooi. Merci, Tende.

tende-frankrijk-france-01
tende-frankrijk-france-02
tende-frankrijk-france-03
tende-frankrijk-france-04
tende-frankrijk-france-05
tende-frankrijk-france-06

Laat een Reactie achter

  1. Tikva

    Wow wat een supermooie foto’s! Ik moest echt even googlen waar het lag.

    1. Rosanne Bedrijfseigenaar

      Merci Tikva! Absoluut een bezoek waard, het achterland van de Côte d’Azur!

  2. Toos Visser-de Winter

    Alsof de tijd heeft stilgestaan! Prachtig!

    1. Rosanne Bedrijfseigenaar

      Precies dat inderdaad. Merci Toos!

  3. Linda

    Ik val een beetje in herhaling maar zullen we daarheen gaan? Nu?

    1. Rosanne Bedrijfseigenaar

      Oké, ik ga even mijn spullen pakken.

  4. Eva - eighty7

    Wat een prachtige omgeving! En ook wel fijn, zo weinig toeristen 😉

    1. Rosanne Bedrijfseigenaar

      Haha klopt, heerlijk rustig! Het pure Frankrijk 🙂

  5. Zef

    Wat een prachtige foto’s. Je schrijft erg levendig! Ik ga snel de rest lezen, maar nu eerst aan het werk 🙂

  6. Sheelagh

    Wow, prachtige foto’s en verhaal. Ik hou wel van die enigszins vervallen staat.

    1. Rosanne Bedrijfseigenaar

      Ja, ik ook! Veel meer dan van de grootse steden. Liefde voor deze kleine, bijna vervallen dorpen met hun eigen bijzondere verhalen.