Schilderachtig dorpje in het achterland van Nice…

Het einde van de middag nadert als het boemeltreintje waarin ik me bevind langzaam het dorpje Saorge binnenrijdt. Of althans… Het treinstation van Saorge. Want het dorp zelf ligt enkele honderden meters hoger dan het stationnetje zie ik tot mijn schrik. Dat had ik niet ingecalculeerd in mijn planning… Dat wordt nog even flink klimmen, terwijl de zon al langzaam zakt, zo eind januari.

De trein mindert vaart en komt tot stilstand. Mijn backpack trek ik alvast op mijn rug. Als de deuren opengaan kijk ik eerst nog even verwonderd om me heen. Wat is het hier schitterend… Onvoorstelbaar mooi. En een beetje gek ook wel. Vanmiddag vertrok mijn trein vanuit Nice, waar het azuurblauwe water nog in mijn ogen fonkelde. En nu, anderhalf uur later, zit ik in de bergen. In een verstilde omgeving. Met een prachtig kleurrijk, maar ook verlaten dorpje op de achtergrond.

“Rosanne!” Ik draai me om. Achter me staat een Fransman met zijn cowboyhoed in de lucht, druk zwaaiend. Ik lach. Dus dit is de man bij wie ik een appartementje heb geboekt voor de komende dagen, in het dorpje Saorge. Ik begroet hem hartelijk. “Kom”, zegt hij, “dan breng ik je naar je appartement.” Weer die verbazing. Hadden we dit afgesproken? Ik heb hem enkel laten weten hoe laat mijn trein aan zou komen en hoe laat ik dus in het dorp zou zien. Het begint te landen… Natuurlijk, hij wist natuurlijk wél dat het nog een hele klim is vanaf het treinstationnetje naar het dorp… Ik begin lichtelijk te blozen. Wat stom dat ik dit niet zelf had bedacht.

Wie, wat, waar?

Regio: Côte d’Azur
Waar: op een uur a anderhalf uur rijden vanaf Nice
Wat: een klein dorpje in het achterland van Nice, zonder al teveel winkeltjes, een enkel restaurantje, maar wel een prachtige bergachtige omgeving

Saorge

Login