“Met lama’s? Wat?” Dat was mijn reactie toen mijn reisgenoot me vertelde dat ze dit op de planning had gezet. “Ja, vanavond. Rond een uur om 18.00 gaan we lopen. Naar een berghut, zo’n klein uur verderop. Daar eten we en vanavond lopen we weer terug.” In het donker? Heh? “Ja! Onze gids neemt lampjes mee voor op onze hoofden. Komt helemaal goed, joh!”

Ze had gelijk. Het kwam helemaal goed. Het was meer dan bijzonder zelfs. Op de parking aan de voet van de alpenweide spreken we af met de berggids. Een paar kids besluiten de tocht met ons mee te lopen. En laten we vooral onze twee helden niet vergeten: onze lama’s Tio en Tchoupi. We vertrekken en lopen op rustig tempen over het gras van de alpenweide. Om me heen zie ik indrukwekkende bergtoppen en ik weet dat de beroemde Col du Galibier niet ver weg is. In een klein uur, op langzaam tempo, wandelen we met Tio en Tchoupi de hoogte in, naar de berghut. Eenmaal aangekomen zakt de zon bijna. Onze berggids wijst ons nog gauw op een paar steenbokken in de verte. En op wat marmotten.

Daarna is het tijd om naar binnen te gaan, een dikke trui aan te trekken en onze avondmaal te nuttigen. Grote pannen aardappelen, worst en glazen wijn volgen. Een echte bergmaal. Niet mijn favoriet, op de wijn na, maar in deze setting is het genieten! Onze berggids vertelt intussen veel sterke verhalen. Na een paar uur besluiten we terug te wandelen. Inmiddels is het aardedonker en moeten we het doen met een lampje op ons hoofd. En natuurlijk met de begeleiding van onze gids en twee lama’s. Uiteindelijk komen we er zonder schade vanaf en kruip ik die avond helemaal voldaan mijn bed in.

Vive la France!

Bergwandeling met lama’s in Valloire

Bergwandeling met lama’s in Valloire

Login