Een moeder en vier kinderen in de Auvergne…

Via een rustig, heuvelachtig weggetje rijd ik het erf van Domaine des Lilas tegemoet. Een onverwachte afslag volgt, een onverhard pad op. De lange laan die mijn zicht daarna vult, met aan de linkerkant weids uitzicht op uitgestrekt land met paarden, is indrukwekkend te noemen. En dan ineens doemt het voor me op: Domaine des Lilas. Een paleisje. Een hond komt kwispelend op me afgestormd, gevolgd door zijn baasje, José…

We schudden de hand en kletsen wat. José is moeder van vier kinderen met wie ze in Frankrijk woont. Bijna tien jaar geleden vertrok het gezin naar de Auvergne, eerst in een ander deel van de regio. Toen José en haar man uit elkaar gingen, besloot ze te blijven. Samen met de kinderen. Teruggaan naar Nederland? “Nee, echt niet!” Ze is standvastig. “De rust hier, dat is goud waard. Luister maar. Stil, he? Hoewel we veel werken hoor, dat moet wel als je je brood wil verdienen met een gastenverblijf. Maar dat is ook leuk. Vorig jaar zijn we hier neergestreken en runnen we naast de chambres d’hôtes ook een camping. Dat is fantastisch, de contacten die we opdoen met de gasten… Soms ineens een spontane barbecueavond met iedereen. Geweldig. Ik geniet hier echt.”

Die avond kruip ik aan tafel bij het gezin, samen met dochters Kelly (28) en Yvanka (18) en zoon Marvin (17). Amber (26) is deze week niet thuis. We kletsen over het leven hier in Frankrijk, over de bewoners van de Auvergne, over toekomst, over verleden. Voor Kelly, die hier als een vis in het water lijkt, was het destijds nog even spannend of ze wel mee zou verhuizen naar Frankrijk. Ze was 19 toen dat stond te gebeuren. Kelly: “Ik had in principe in Nederland kunnen blijven, daar had ik me wel gered. Maar ik ben meegegaan met het idee: ik zie wel of ik het wat vind daar. Zo niet, kan ik altijd nog terug.” Lachend: “Nou, je ziet het. Dat teruggaan is niet helemaal gelukt.” Inmiddels doet ze de marketing voor de plaatselijke VVV’s in de regio. En daar is ze content mee. “Ik mag veel op reis voor mijn werk, kan mijn creativiteit kwijt. En belangrijker misschien nog wel: ik krijg van mijn baas de ruimte om in de zomer thuis te zijn. In het hoogseizoen hebben we hier thuis namelijk alle handjes nodig. Mijn moeder heeft ons bij de koop, twee jaar terug, mede-eigenaren gemaakt van ons gastenverblijf. Super, natuurlijk! Daardoor wil je ook wel écht je best doen. Het is nu ineens niet meer het bedrijf van je ouders, maar ook van jou.”

Domaine des Lilas

Login