Aix-en-Provence: een parel in het zuiden

Nietsvermoeden zit ik die middag in de TGV, op weg naar Zuid-Frankrijk, als een Franse mevrouw naast mij wijst naar mijn spiegelreflexcamera. “You can’t walk with that in Marseille!”, roept ze me behoedzaam toe. Lief bedoeld – hoewel ik me later in Marseille nauwelijks onveilig voelde. Maar mijn bestemming is die dag een halte eerder al, in Aix-en-Provence. “Ah, très bien. Then it’s ok”, knikt ze naar mijn camera.

Meteen werd mij duidelijk gemaakt dat er een groot verschil is tussen Marseille en Aix-en-Provence. Hoewel de Provencaalse steden slechts een half uurtje van elkaar verwijderd zijn, kun je ze niet met elkaar vergelijken. Marseille is machtig groot – en dus enigszins onveilig, Aix doet eerder aan als een ruim dorp. Een ronde door het centrum is zo gemaakt en een onveilig gevoel bestaat hier niet. Anders dan Marseille staat Aix-en-Provence vooral bekend om zijn kunstgeschiedenis.

‘Boosdoener’ van deze rijke kunstgeschiedenis is Paul Cézanne (1839-1906). Deze Franse kunstschilder – zoon van een hoedenhandelaar – werd geboren in Aix-en-Provence, maar reisde later naar Parijs af om hier de kunstacademie te volgen. Opmerkelijk genoeg werd hij daar niet toegelaten. Ook een expositie in de Parijse salon werd geweigerd. Maar Cézanne gaf zich niet gewonnen. Hij kreeg een relatie, zijn vrouw werd een inspiratiebron voor hem. Na weer verschillende pogingen tot exposeren werd er in 1882, 20 jaar na zijn eerste poging, toch werk van Cézanne toegelaten in de salon. Sindsdien kreeg zijn moeizame carrière meer vorm. In 1887 vestigde Cézanne zich voorgoed in Aix-en-Provence en werd de beroemde berg de Sainte-Victoire zijn inspiratiebron.

 

Oriëntatie

 

Zoals je in Parijs gegarandeerd zult verdwalen in de verschillende arrondissementen – althans, ik deed niet anders – is dat in Aix niet aan de orde. Het oude centrum is niet heel groot, en om het centrum heen lopen de drukke boulevards. Boulevard du Roi René, Boulevard Carnot, Boulevard Aristide Briand en de Boulevard de la Republique. Wie binnen deze grenzen blijft, zit veilig in het centrum. Niet te vergeten: de stad wordt doorkruist door de beroemde Cours Mirabeau.

Deze Cours Mirabeau wordt gekenmerkt door de vele restaurants en terrasjes aan de ene kant, fonteinen in het midden van de weg en wat winkels aan de andere kant. Het is het beeld van de ansichtkaart, het visitekaartje van Aix. De weg werd aangelegd in 1649, maar krijgt pas in 1867 zijn befaamde naam. Cours Mirabeau, vernoemd naar de revolutionaire Comte de Mirabeau.

 

Vieux-centre

 

Zoals bij veel Franse steden het geval is, is ook bij Aix het oude gedeelte van de stad het mooist. Het ‘moderne Aix’ is trouwens een stuk kleiner, begint ten hoogte van de Office de Tourisme. Het oude stadscentrum van Aix kenmerkt zich door smalle straatjes, af en toe stijgend, dan weer dalend. Houd je ogen open, want in die straatjes kunnen ineens bijzondere bezienswaardigheden opdoemen. Zo is er het prachtige Hotel de Ville (stadhuis), gevestigd in een klassiek gebouw, en zijn er de vele kathedralen.

Hoewel er regelmatig markten zijn in Aix (dinsdag-donderdag-vrijdag-zaterdag), is de zaterdagmarkt uniek. Deze is groots en kronkelt door de straten van het oude centrum. Je vindt hier naast de gebruikelijke kleding en fruit ook veel Provençaalse accessoires en specialiteiten.

De vrolijke presentatrice Sanny Verhoeven maakte in opdracht van het Frans Bureau voor Toerisme een schitterend filmpje over de al net zo schitterende stad. Kijk mee!