Ik houd van wandelen. Wandelen geeft mij het gevoel van vrij zijn, één met de natuur. Geen computer, geen mensen die me zeggen wat ik moet doen, geen telefonisch bereik. Maar: rust en zuurstof. Héérlijk! Als ik lees dat er ergens in mijn buurt een mooie wandeltocht loopt, heb ik binnen no-time mijn heerlijk zittende wandelschoenen aangetrokken. On y va!

Al ver voordat ik naar Aix vertrok ontdekte ik de Montagne Sainte-Victoire in de reisgidsen. Een kalksteenmassief die zich van west naar oost uitstrekt over 18 km. De Montagne Sainte-Victoire is beroemd geworden door de schilder Paul Cézanne, die zijn roots in Aix-en-Provence heeft liggen en de berg meerdere malen schilderde.

 

Geen eitje…

 

Op de top van de berg, op 946 meter hoogte, staat het Croix de Provence, een 17 meter hoog kruis. Hier lopen diverse wandelpaden naartoe.Wie denkt ‘wel even’ die berg te beklimmen: niet doen. Het is door de stijgingen en dalingen een pittige tocht van zo’n 6,5 uur (van boven naar beneden). Maar met een goede basisconditie is het voor iedereen zeker haalbaar én de moeite waard.

De tocht begint eenvoudig en mooi. Het Lac du Bimont is met het groene water een schitterende binnenkomer. Na het passeren van dit meer neem je één van de onverharde wandelpaden in de richting van het Croix de Provence. Op onderstaande (tweede) foto zie je hoe hoog je zult klimmen. De punt links bovenin is het hoogste deel van de wandeling, maar nog lang niet het einde…

sainte-victoire-5

sainte-victoire-4

Al lopende houd je de Montagne Sainte-Victoire en het kruis steeds in het vizier, wat verdwalen moeilijk maakt. Het laatste stuk naar boven is steil. Het zweet gutst over mijn lichaam en ik heb constant dorst. Afzien, zou je denken. Echter, het fenomenale uitzicht maakt alles goed. Eenmaal boven bereiken we een klein klooster en een pleintje waar talloze wandelaars net als ik hun welverdiende lunchpauze inlassen. We zijn nog niet bij het kruis, dat bewaren we voor na de lunch. Vanaf het klooster is het nog een korte, maar zeer steile klim naar het Croix de Provence. Daar beland voel ik me als een koningin on top of the Provence. Hemels!

sainte-victoire-2

sainte-victoire-1

Maar we zijn er nog niet. Het Croix de Provence is natuurlijk niet het eindpunt van deze tocht, je staat immers bovenop een berg. De wandeling loopt verder tot aan het dorpje Vauvenargues. Na het kruis loop je lange tijd een vlak stuk, over de hele bergkam van de Sainte-Victoire. Ter hoogte van Vauvenargues wordt een steile daling ingezet. Dit is misschien wel het zwaarste gedeelte van de wandeling. Maar… Eenmaal beneden kom je aan bij vredige picknickplekjes, vlak voor het dorp. Je raakt weer met je hoofd in de Provencaalse dromen en loopt vol nieuwe energie verder naar het 1 km verderop gelegen Vauvenargues. Struin hier even rond, pak een terrase. Dit dorp is zo lieflijk!

Waar: Sainte-Victoire
Bereikbaarheid: met de bus Aix-Vauvenargues stap je uit bij de halte Les Cabassols
Moeilijkheidsgraag: zware tocht wegens het vele klimmen en dalen
Duur: 6 uur

sainte-victoire-6

Laat een Reactie achter

  1. anja van loon

    Hoi Rosanne

    krijg spontaan zin om er naar toe te gaan. Heel veel plezier nog en ik noteer alle mooie plaatsjes en wandelingen

  2. Félicia

    Quelles belles photos ! Bravo pour ton blog, Rosanne (je ne comprends pas tout, mais je peux sentir ton enthousiasme :-))