Een gevoel van opwinding overvalt me als ik de bus uitstap in het plaatsje Saintes-Maries-de-la-Mer. Tegelijkertijd voelt het vreemd. Alsof er iets niet klopt…
Terug naar zogenaamde Zeeuwse roots
Vijf weken verblijf ik in Aix-en-Provence. Een prachtige, Provençaalse stad met bergen op de achtergrond. Een stad van ongelijke hoogtes, zoals we dat kennen in Frankrijk. Maar vandaag is het anders. Ik bezoek het nationale park De Camargue, amper 100 km van Aix verwijderd. Gek genoeg is de wereld hier plat. Zoals in Nederland, ja. Plat. Ik besef me ineens dat mijn kinderlijke enthousiasme wanneer ik uit de bus stap ergens vandaan komt: het is hetzelfde gevoel als wanneer ik het Zeeuwse strand bezoek. Dat doet ook zoveel met me. Het lijkt er hier, met de zee op de achtergrond, een beetje op…
Tegelijkertijd is Saintes-Maries-de-la-Mer totaal anders dan Nederland. De enige overeenkomst met een Zeeuws stadje, is de aangrenzende zee. In Saintes-Marie-de-la-Mer kleuren de witte huisjes de stad in. Het mediterrane gevoel komt hier meer naar boven dan in het binnenland van de Provence. De wind waait harder, je ruikt de zee en de winkeltjes doen bijna Spaans aan.
Een mix van Frankrijk, Italië en Spanje, dat is Saintes-Marie-de-la-Mer. Het Spaanse gevoel komt terug wanneer ik tegen de arena van de stad aanloop en drie paarden zie staan. Wachtend op hun moment of fame, zij zullen vanmiddag stralen te midden van de arena. Regelmatig vinden hier paardenfeesten plaats, waarbij de dieren een show opvoeren in het Romeinse gebouw. Geen bloederige taferelen overigens, dat is allang uit den boze in Frankrijk.
Niet geheel verwonderlijk trouwens, dat het dorp Spaans aandoet: Saintes-Marie-de-la-Mer is bekend als een bedevaartplaats van met name Spaanse roma. Eén keer per jaar vindt hier traditiegetrouw een bedevaart plaats voor alle zigeuners uit Europa. Inclusief zigeunermuziek en de vurigheid van zigeuners… De bedevaart vindt ieder jaar eind mei plaats.
De Camargue staat naast het dorp Saintes-Maries-de-la-Mer ook bekend om de prachtige en vooral aparte natuur: een plat landschap, wilde paarden, veel moerassen en flamingo’s. Er worden in dit gebied veel excursies geregeld, je kunt fietsen huren of een bezoek brengen aan het openluchtmuseum. Ook paardrijden is mogelijk, via één van de vele maneges. Maar om wat van het natuurschoon waar te nemen kun je ook gewoon de auto pakken, rustig rondrijden en onderweg even parkeren om te aanschouwen hoe bijzonder het hier is…
Oooh, wat een heerlijk plaatsje. En met dat lekkere weer ook. Ik krijg meteen zin om op een terrasje neer te ploffen 😉
Kan het me voorstellen Esther! Is niet veel daar in Nederland he?
Je verhalen zijn een leerpauze waard, maar door die super foto’s is het moeilijk om mijn concentratie weer op te pakken.. Veel plezier en in dit koude kikkerland denk ik aan je!