De Nederlandse Loes van Veen verruilde haar woning in Alphen aan den Rijn voor een huisje op het Franse platteland. In het zuidelijkste puntje van de Bourgogne leeft zij haar nieuwe leven en iedere maand schrijft ze hierover op Bonjour Frankrijk.
[symple_divider style=”dotted” margin_top=”20px” margin_bottom=”20px”]
“Wat doe je nu zoal de hele dag in Frankrijk?” is een vraag die mij regelmatig wordt gesteld. Wat doe je nu zoal de hele dag? Wat zou ik anders doen dan in Nederland? “Wat doe jíj de hele dag?”, is vaak mijn wedervraag. Het antwoord bevestig ik meestal met: “Ik óók!”
Over het algemeen is de dagindeling op het Franse platteland niet veel anders dan in Nederland. De etenstijden daarentegen zijn wél verschillend. De warme maaltijd is om 12.00 uur. Winkels zijn meestal tussen 12.00 en 14.00 gesloten. Zo ook kantoren. Behoor je tot de werkende klasse? Dan lunch je meestal in een bistro of restaurant. De kinderen eten tussen de middag warm op school en ’s avonds wordt een lichte maaltijd gebruikt.
Verder kun je hier net als in Nederland sporten, vrijwilligerswerk doen, allerhande cursussen volgen, naar het theater, een concert of de bioscoop gaan. Ok, je mag er allemaal wat verder voor rijden, maar dat is simpelweg een kwestie van wennen. En ik kan je verzekeren: dat doet het snel.
Op het platteland heb je – meestal – je eigen groentetuin. En die is groot. Ik krijg dan ook regelmatig een gedeelte van de oogst toegestopt van anderen. Ikzelf behoor tot de categorie ‘Liefhebber siertuin’. Ik ben niet zo into de groentetuin dus in mijn omgeving ben ik de uitzondering en eet ik mee met de buren. Bevalt me prima!
Voor het integratieproces is het handig en raadzaam om Frans te spreken. Doe je dat (nog) niet, dan is het volgen van een cursus raadzaam. Er zijn er beaucoup. En natuurlijk Franse televisie kijken en Franse kranten lezen. De eerlijkheid gebiedt me te bekennen dat ik daarin niet altijd even consequent ben. Ik kan er nog steeds van genieten om heerlijk onderuit naar een Nederlandse zender te kijken…
Ik kom nog even terug op het feit dat alles wat verder weg is wanneer je woont op het Franse platteland. Dat creëert namelijk vaak leuke mogelijkheden. Ik ben een fervent liefhebber van de Mattheüs Passion. Da’s een uitdaging in Frankrijk. De Mattheüs is hier niet zo bekend. Tot mijn grote blijdschap, stuitte ik begin van het jaar, al surfend op het internet, op de Mattheüs Passion in Parijs. Ook nog eens in de Salle Pleyel (vernoemd naar de beroemde Franse pianobouwer Ignaz Pleyel) aan de Rue du Faubourg Saint-Honoré in het 8e arrondissement. En wat denkt u wat? Uitgevoerd door het Amsterdams Barokorkest onder leiding van Ton Koopman! Verrassend, niet? Een soort thuisfeestje in de Franse lichtstad.
Ik heb direct vriendin gebeld. “Zin om mee te gaan?” “Natuurlijk!” “Maken we er een weekje van?” “Jazeker!” Zo gezegd, zo gedaan. Lekker lazy met de TGV vanaf Macon-Loché, vanuit ‘mijn’ Bourgogne. Een prima transportmiddel: binnen 1 uur en 20 minuten was ik in Parijs, Gare de Lyon. Een hotelletje in Montmartre geboekt et voila.
Genoten hebben we. We houden beiden heel veel van ‘ons’ Bourgogne, maar hebben zo nu en dan behoefte om het stadsleven op te snuiven. Da’s óók genieten! Om ons vervolgens weer te baden in de lieflijke rust van ons Bourgogne.
Als heuse toeristen hebben we door Parijs geslenterd. Parijs, met haar Sacré Coeur, Montmartre, Notre Dame, Père Lachaise, de grootste begraafplaats van Parijs, Galeries Lafayette, Hôtel de Ville, Quartier Le Marais met het huis van Victor Hugo en het Picasso museum en Centre Pompidou, met een schitterende tentoonstelling over de beroemde fotograaf Henri Cartier-Bresson. Terrasjes gepakt. Heerlijk gegeten. Genoten van met name de Rive Droite onder een heerlijk lentezonnetje. Mijn vriendin en ik hebben met elkaar afgesproken: dit doen we volgend voorjaar weer. En dan de Rive Gauche. Nu maar hopen dat Ton Koopman dit leest…
Ik geniet nog steeds met volle teugen van de zomer, hopelijk jullie ook!
Zonnige groet uit het zuidelijkste puntje van de Bourgogne et… à la prochaine!
Loes