Van dromen naar doen…

De Provence: regio van sprookjesachtige dorpen, van glooiende heuvels, van warm licht en een aangenaam klimaat. De Provence: mijn liefde. Maar niet alleen die van mij, ook die van de Haagse Edvard en Andrew. Een inspirerend gesprek tussen ons volgde, over de liefde voor Zuid-Frankrijk en over het leven…

We gaan vijftien jaar terug in de tijd als Edvard en Andrew kort na elkaar allebei hun moeder op veel te jonge leeftijd verliezen. Het stel beseft dan dat het leven te kort is om te wachten met het nastreven van dromen. Dat huis in de Provence waarover ze samen al jaren fantaseren, dat moet maar eens werkelijkheid worden. Inmiddels runnen de heren het sfeervolle gastenverblijf Villa Dæsch, net buiten het sprookjesachtige dorp Gordes in de Luberon.

Vijfentwintig jaar terug in de tijd…
Het is 1994 als Edvard een advertentie in de krant plaatst. Een mooie man is welkom in zijn leven. Op de advertentie stromen tal van reacties binnen, maar een ontmoeting met de eerste kandidaat is al meteen schot in de roos. Edvard en Andrew zien en spreken elkaar voor het eerst onder het genot van een kop koffie op het terras in Den Haag. Een week later dineren de twee uitgebreid in Antwerpen. De rest is geschiedenis. Hun vakanties? Die brengen ze steevast door in de Provence.

Edvard: “Andrew en ik zijn allebei erg ondernemend, maar we hoeven niet de wereld over te reizen. De Provence heeft ooit mijn hart gestolen, sindsdien vind ik het heerlijk om elk jaar daar naartoe terug te keren. Waarom moeilijk doen als een prachtige plek zo relatief dichtbij is? De Provence heeft iets bijzonders. Het licht in deze Zuid-Franse regio is uniek. Niet voor niets trekken er zoveel schilders naar hier.”

“Dromen voor je uitschuiven is nooit een goed idee”

In Den Haag runnen Edvard en Andrew samen een onderneming. Edvard komt uit de interieurarchitectuur, Andrew studeerde geschiedenis en richtte zich later op het verbinden van mensen. Al kort na hun ontmoeting begint het te borrelen: een huis in de Provence. Ooit… Na hun pensioen. Totdat hun moeders kort na elkaar overlijden op 63- en 66-jarige leeftijd. Ineens beseffen ze: dromen voor je uitschuiven is nooit een goed idee. Edvard: “Onze moeders hadden nog zoveel te doen in dit leven. Ik wil later niet met spijt terugkijken omdat ik dingen niet op tijd heb gedaan in dit leven. Aan hun overlijden hebben we een positieve draai gegeven: het heeft ons levenslustiger gemaakt dan ooit.”

Er wordt een plan gemaakt. Edvard: “We besloten ons huis in Den Haag, een vrij riante en excentrieke woning, te koop te zetten. Haast hadden we niet, dat scheelt. In de twee jaar tijd dat ons huis te koop stond, trokken wij met regelmaat naar de Provence om potentiële woningen te bezichtigen. Alles bij elkaar hebben we er zo’n honderd van binnen en buiten gezien. Voor mij als interieurarchitect een cadeautje; heerlijk vond ik het om steeds met de makelaar al die huizen af te gaan.” Lachend: “Voor Andrew voelde het op den duur als ‘daar gaan we weer…’.”

Na een lange zoektocht stappen de twee binnen in wat nu Villa Daesch is. Edvard: “Ineens kwam alles hier samen: de centrale ligging nabij charmante dorpjes en steden, de Provençaalse oudheid van de woning, maar ook de mogelijkheid om het vanbinnen voldoende modern te maken. Het schitterende uitzicht, de opties om er toeristische activiteiten aan te koppelen… Dit moest ons huis worden.”

En dat werd het. Edvard: “Op deze plek, hartje Luberon, voel ik me goed. Waar men in Nederland leeft voor de dag van morgen, leeft men hier juist heel erg in het nu. Dat heeft mijn ogen geopend. Het voelt zoveel lekkerder om in de waan van de dag te leven. Minder stress, meer ontspannen.” Ook het aangename klimaat in de Provence doet veel met mensen, meent Edvard. “Dat zie je in Nederland natuurlijk ook: als het een dag mooi weer is, is iedereen vrolijker. Hier is het gedurende het jaar bijna altijd lekker weer. Zachte winters, hete zomers. En ach, als het dan een keer sneeuwt, oogt dat prachtig in de Provençaalse heuvels.” Hij zucht en vervolgt: “Tel daarbij de uitgebreide lunch in de middag op. In Nederland doen we dat vlug vlug achter ons bureau, in Frankrijk laat men al het werk uit handen vallen om te genieten van goed eten en lokale wijn.”

Het huis moet voor ons werken, niet andersom

Of het stel hier de rest van hun leven blijft? Edvard: “Hoewel het hier heerlijk is, durf ik dat niet te stellen. In mijn jeugd ben ik vaak verhuisd waardoor ik niet gauw gebonden ben aan één plek. Mijn filosofie is dat een huis niet meer is dan een hoop stenen. Als ik ergens anders een mooie plek zie waar ik mijn ei kwijt kan, dan vertrek ik. Jij moet niet voor een huis werken, een huis moet voor jou werken. Gelukkig doet dit huis dat nog altijd genoeg voor ons. Voorlopig gaan wij niet weg uit de Luberon, we genieten nog veel teveel van deze pracht. En dat delen we graag met onze gasten.”

Logeren bij Villa Dæsch

Benieuwd geworden naar de droomplek van Edvard en Andrew? Eigenlijk moet je het zelf beleven… Vind hier alle gegevens van Villa Dæsch!

 

Laat een Reactie achter

  1. Edvard Daamen

    Dank voor het leuke verhaal naar aanleiding van ons gesprek, grappig om ons avontuur terug te lezen.
    En voor diegenen die benieuwd zijn geworden, van harte uitgenodigd!
    Speciaal voor gasten die via Bonjour Frankrijk komen staat er een welkomstpakket met specialiteiten uit de Luberon klaar. Laat dus weten dat je ons via Bonjour Frankrijk hebt ontdekt.
    Au revoir!
    Edvard en Andrew