De machtige kloven van de Gorges, de blauwgroene pracht van de rivier de Tarn: een ideaal wandelgebied in het zuiden van Frankrijk. Samen met Rosanne liep ik van Florac naar Le Rozier. Volg onze route in deze gastblog: na Florac en Quézac trekken we deze week naar Blajoux.

Door gastblogger en vriendin Linda

Uitgeslapen schuiven we aan de grote eettafel bij Maison de Marius in Quézac. Na een heerlijk ontbijt worden we hartelijk uitgezwaaid door Dany en Jean. Het belooft een prachtige dag te worden; met backpack op en picknicktasje in de hand zetten we onze tocht door de Gorges du Tarn voort, op naar de volgende stop: Blajoux.

blajoux-frankrijk-003

blajoux-frankrijk-004

Wandelen langs de Tarn

 

Het landschap is afwisselend: harde wegen worden afgewisseld met wandelpaden, die soms nauwelijks onderhouden en af en toe eerder geitenpaadjes lijken. Voor ons is dat geen probleem: we hebben goede schoenen en bovendien houden we wel van een uitdaging. De kiezelpaadjes zijn veel authentieker dan de autowegen die we aan de andere kant van de Tarn zien lopen en vreemd lijken in dit machtige, indrukwekkende landschap.

De wandelwegen volgen de vorming van de berg en nemen ons het ene moment mee naar boven, om ons een prachtig uitzicht te tonen, om ons vervolgens weer mee te nemen naar beneden waar we spinnenwebben wegslaan die tussen bomen hangen. Naaldbomen wisselen af met plekken waarop het lijkt alsof we in het regenwoud zijn beland, zo groen is het. De varens ruisen langs de Tarn. In de verte zien we het dorpje Montbrun liggen, hoog in de bergen.

blajoux-0003

blajoux-0002

 

‘Respecter le Tarn’

Als we ’s middags besluiten te picknicken begint het al flink warm te worden. Gelukkig is er de Tarn om onze verhitte voeten te koelen. Het mag dan lekker weer zijn, de Tarn heeft het hele jaar door een temperatuur van maar ongeveer acht graden… De meeste oevers zijn rotsachtig, maar soms ontdek je tussen de bomen een klein zand- of kiezelstrandje, waar het goed toeven is. Met ons stokbroodje met Franse kaas bekijken we de voorbijkomende kanoërs. Het is een van de populaire sporten in deze regio en we zullen ook de rest van onze reis regelmatig kanoërs voorbij zien komen. De Tarn stroomt rustig, maar soms is er ineens een stroomversnelling en we zien regelmatig mensen met boot en al omkiepen. Zelf is het ons afgeraden te gaan kanoën: het water zou, volgens het Office du Tourisme in Florac, niet hoog genoeg staan en ‘Il faut respecter le Tarn’. Vooruit dan.

blajoux-frankrijk-005

Afkoelen bij de Tarn


Natte voeten

Blajoux, waar we die avond zullen overnachten, ligt aan de andere kant van de rivier. Om er te komen kunnen we volgens onze kaart de passerelle nemen, maar alléén als de Tarn daar niet te hoog staat. We weten niet zo goed wat we daarvan moeten verwachten: een bruggetje over de Tarn dat kan overstromen? Hoe laag moet die brug dan wel niet zijn, of hoe hoog de Tarn?

De passerelle is eigenlijk alleen voor locals bedoeld en we moeten even zoeken voor we het tegenkomen. Het blijkt een smal, stenen pad te zijn bovenop een soort sluis: het water stroomt er kalm naartoe, om vervolgens naar beneden te klateren en razendsnel z’n weg te vervolgen. Concentreer je, concentreer je, denk ik terwijl ik er behoedzaam overheen loop. Rosanne legt mijn weg vast en loopt dan achter me aan – dénk ik, tot ik een plons hoor en …

blajoux-frankrijk-006
De passerelle

Grapje, niets aan de hand. We halen allebei veilig de overkant. Spannend was het wel even, omdat je het water hoort en ziet, het pad smal is, en je in ons geval een backpack draagt. Als we aan de overkant de weg omhoog nemen, komen we uit in Blajoux.

Blajoux

Blajoux is een klein dorp zonder boulangerie of supermarkt, maar wel met een vakantiepark: Village de gîtes de Blajoux. We slapen in een van de huisjes en eten ’s avonds heerlijke huisgemaakte lasagne in onze ‘achtertuin’. Het zwembad is in mei – als wij er zijn – helaas nog dicht, maar met je voeten in de Tarn of met een Orangina op het enige terras dat het dorp rijk is, is het goed vertoeven.

Blajoux is vooral een aanrader als je over een auto beschikt: om boodschappen te doen moet je naar Ispagnac rijden, zo’n dertien kilometer verderop. Het huisje is met o.a. een magnetron en een vaatwasser verder van alle gemakken voorzien, ook voor kinderen. Prima voor een rustige vakantie dus, en een goede uitvalsbasis voor tochten door de omgeving. Met uitzicht op de sterren boven de bergen vallen we die avond tevreden in slaap.

blajoux-frankrijk-001

blajoux-0001

Tot volgende week! Dan neem ik je mee naar Castelbouc, waar de tijd stil is blijven staan…

Laat een Reactie achter

  1. Jessica

    Wat is het daar mooi zeg! Ik moest laatst een informatief artikel over deze regio schrijven en toen ik wat foto’s ging Googlen dacht ik gelijk: HÉ ROOS IS DAAR GEWEEST! En weer leuk geschreven door Linda 😉