Ik open mijn gordijnen. Heel even besef ik niet waar ik ook alweer ben, maar dat wordt snel duidelijk. De donkergroene heuvels van de Auvergne vullen mijn zicht. Daarboven een piepklein straaltje zonlicht, verder vooral een dik pak wolken. Niet erg, ze zorgen deze morgen voor een machtig mooi en mysterieus aanzicht.
In het dorpje Le Mont Dore ontwaak ik een paar minuten eerder in mijn hotelbed. Het ligt heerlijk, maar met het vooruitzicht van vandaag in mijn achterhoofd spring ik er vol vreugde uit. De hotellobby laat ik voor wat het is, ik wil naar buiten. Die drang is groot in de Auvergne. Het buitenleven is hier aangenaam. Om je heen zie je prachtige bergketens, die mysterieus aandoen. Koeien lopen op straat. Marktjes zijn lieflijk. Ik trap dan ook af met het marktje van Le Mont Dore. Klein, maar prachtig. De geur van kaas en worst komt me al snel tegemoet.
Ik sla wat Cantal-kazen in, laat een vrolijke Fransman achter me en stap in de auto. Op het programma vandaag een bezoek aan Le buron du col de la croix Morand, een restaurant en gite d’etape ineen. Een botanische gids wacht me bij aankomst op, waarna een luid ‘Bonjour!’ volgt. Samen met hem ga ik vandaag even helemaal terug naar de natuur. Bloemen plukken – en vooral ook bloemen laten staan die giftig zijn – om er vervolgens een heerlijk eigen lunch van te maken. Ik voel me weer heel even kinds, wanneer gele, groene en roze bloemen langs mijn vingers glijden.
De markt in Le Mont Dore
Al na enkele stappen op zijn landgoed, dat er overigens prachtig bij ligt, omgeven door groene heuvels, begint hij te ratelen. Hij bukt en pakt het eerste het beste plantje vast. Een knoflookplant, verzekert hij me. Ik proef, en inderdaad: knoflook. Geweldig! Stap voor stap laat hij me kennismaken met het eetbare wild, waarvan het gros van de mensen volgens mij niet weet dat het eetbaar is. Zoveel lekkers tussen al die bloemetjes waarvan we normaal enkel de kleur waarderen, als we dat al doen.
Na ruim een uur plukken, terwijl ik zo nu en dan even aan hem ontsnap om de prachtige landschappen vast te leggen, wenkt hij me. We gaan naar de keuken, tijd om te kokkerellen. En te eten natuurlijk, daar draait het hier allemaal om. Smaak. Smaken uit de natuur. Hij laat me zien hoe ik de geplukte planten schoonmaak, het vocht eruit knijp en er rolletjes van creëer. Zelf houdt hij zich bezig met de vlierbloesem, waar later geweldige toetjes uit ontstaan. Ik geniet. Niet zozeer van mijn eigen kookkunsten, maar vooral van het enthousiasme van deze Fransman. Hoe gelukkig je kunt zijn met enkel moeder natuur. Hij vertelt me hoe hij enkel nog producten uit de natuur consumeert en hoe goed dat voor zijn lichaam en het milieu is. Ik luister en kijk verwondert toe. Fijne man op een fijne plek. Zal ik dan in Nederland ook maar?
Ook zin om te lunchen met zelfgeplukte bloemen? Breng een bezoek aan de refuge Le Buron de la Croix St. Robert, op 1.300 meter hoogte. Tevens kun je hier in de winter overnachten, terwijl landschappen bedekt zijn met sneeuw. Magnifique!
