Drie honden, één grote en twee kleine, komen op me afgestormd. Dat het tegen de dertig graden is maakt voor de dieren niks uit. Bezoek! Leuk! Kwispelend lopen ze om me heen. Verwonderd kijk ik naar het chateau dat voor me ligt: Le Grand Callamand. Een imposant, oud gebouw met een weids uitzicht over de Luberon.

 

Het meisje uit de film

 

De Franse gastvrouw Nathalie heet me welkom in haar paradijs. Ze moet lachen om het feit dat ik vanaf het verlaten treinstation van Pertuis te voet naar Le Grand Calland wilde komen en uiteindelijk verdwaalde. Even voelde ik me als een meisje in een film, terwijl ik op de onverharde paden van de Luberon liep, met aan beide zijden wijngaarden. Maar na een uur lopen in de warme zon begon ik me toch zorgen te maken… Ik sein naar een automobilist die het erf van een chateau oprijdt. “Le Grand Callamand? Ah, oui! C’est un spectacle!” Hij zal me wel even afzetten met de auto. Wat een geschenk, ik was drie kilometer omgelopen…

Aan de keukentafel wordt mijn dorst gelest met een glas ijskoud water. Nathalie vertelt me dat ze het eigenlijk helemaal niet vreemd vond dat ik te voet wilde komen. Enkele jaren terug liep Nathalie haar eigen tour de France. Van noord naar west, het midden doorkruisend naar het zuiden. Ze houdt van lopen, net als ik. Ik ben benieuwd naar haar achtergrond en vraag haar wanneer en waarom ze begon met Le Grand Callamand.

chateau-grand-callamand-6

chateau-grand-callamand-2

Tien jaar geleden verhuisde ze met haar man en dochter naar Pertuis, om een chambres d’hôtes te beginnen en een wijngaard te onderhouden. Ze woonden jarenlang in Marseille. Een schril contrast als je het mij vraagt. Van een grote industriestad naar het platteland… “Maar Marseille is magnifiek!”, verzekert Nathalie me. Ze zegt van de stad te houden, zoals veel inwoners van de Provence doen. “Toen we daar woonden zwommen we iedere dag in de Middellandse Zee. Het was anders, maar zeker niet slecht.”

 

Tijd voor bezinning

 

Nathalie leidt me rond, maar halverwege stopt ze. “Excusez-moi!” Het is tijd om haar dochter van school te halen in het 3 km verderop gelegen Pertuis. Ik mag mijn eigen gang gaan en overal rondkijken. Zittend op de rand van het zwembad overvalt me een gevoel van bezinning. Er is hier geen verkeer, enkel het geluid van vogels en het suizen van de wind. En van de kat die over het grind loopt en mijn aandacht vraagt.

chateau-grand-callamand-3

chateau-grand-callamand-8

chateau-grand-callamand-1

Terwijl ik buiten zit en de zon achter het huis in de wijngaarden zakt, klinken er binnen zachtjes klanken van een cello. De heer des huizes speelt zijn akkoorden terwijl de vrouw des huizes een Frans gerecht klaarmaakt. Hij speelt in een orkest, zo vertelt hij mij later tijdens het eten. We eten een Franse ovenschotel. Met een glas rosé van eigen bodem. De nieuwste editie, zo verzekert Nathalie me. “De etiketten zijn nog niet gemaakt, vandaar de ‘naturelle’ fles.”

Het chateau Le Grand Callamand beschikt over 22 hectaren wijngaarden. Hoewel er alleen van september tot en met december druiven geplukt worden, is Nathalie ook de rest van het jaar druk met de oogst. “De etiketten moeten worden gemaakt, de planten onderhouden… Het proces stopt eigenlijk nooit.” Voor de gasten van Le Grand Callamand loopt er om de wijngaarden heen een wandelroute.

chateau-grand-callamand-4

chateau-grand-callamand-9

Nathalie laat een bijzondere indruk op me achter. Ze werkt hard, maar tegelijkertijd neemt ze uitgebreid de tijd om de kippen te voeren, een ronde door de wijngaarden te lopen en aandacht aan haar dochter te schenken. Eenvoud en tegelijkertijd veel bereiken. Want wat zij hier doet is niet niks: in 2009 ontving Le Grand Callamand een vermelding in de Franse Michelingids. Geheel terecht, want hier je vakantie doorbrengen is écht vakantie.

Chateau Le Grand Callamand
www.chateaugrandcallamand.com

Laat een Reactie achter

  1. Linda

    En op deze druilerige middag in regenachtig Nederland droom ik weer weg…

  2. Lieke

    Jij schrjft altijd zo, dat ik het idee heb, dat ik ook even daar ben. Heerlijk!

  3. Linda

    Dit is toch wel een van je beste posts ever. Krijg vakantievlinders in m’n buik, Langenberg…