Het paradijs in de Lorraine…

Door Jelle Krekels, journalist en ambassadeur van Bonjour Frankrijk

De oneindige vergezichten over glooiende heuvels werken bijna hypnotisch. De weg slingert door stille dorpjes. Glijdt langs velden vol zonnebloemen, wijnranken en fruitbomen. Langs eindeloos veel lege kerken. De Lorraine verveelt al tijdens de heenrit geen seconde. We zijn onderweg naar een chambres d’hôtes vlakbij Lac du Madine met de verwachtingsvolle naam Le Paradis. Een plek met zo’n naam heeft eigenlijk weinig uitleg nodig.

De voormalige wijnboerderij ligt in het hart van de Côtes de Meuse, een streek die bekend staat als wijnbouwgebied en om z’n talloze fruitboomgaarden, die ook op het landgoed van Le Paradis niet ontbreken. De gigantische tuin biedt vele verrassende zithoeken en verscholen tussen het groen ligt een flink zwembad met ligstoelen en een buitendouche. We moeten nog even wennen aan zoveel Franse weelde op slechts vier uur rijden vanaf Eindhoven. We willen alles weten over de historie van het pand, de streek en het motief van de Nederlandse eigenaren, Cees en Annelies, om ervoor altijd te blijven.

Wat precies het keerpunt was voor Cees en Annelies weten ze niet meer. Maar het nooit meer in de file staan en ontsnappen aan het drukke Nederlandse bestaan was iets waar ze al jaren naar uitkeken. Maar weg willen, en ook daadwerkelijk iets vinden, zijn twee verschillende dingen. “Het heeft jaren geduurd voordat we dit vonden”, zegt Annelies. Omdat er het nodige verbouwd moest worden, besloten ze om een brief te schrijven aan het tv-programma Ik Vertrek. “Maar we kregen vrij snel te horen dat we het niet waren geworden. Ik denk omdat er te weinig drama was”, lacht Annelies. De hoeve was dan wellicht aan enige renovatie toe, het meeste was al redelijk onderhouden.

Oldtimers

Als we de groene oase van Cees en Annelies binnenlopen zien we als eerste de twee paradepaardjes in de nazomerzon stralen: een goed onderhouden Alfa Romeo Spider en een 2CV, beter bekend als lelijke eend. Cees heeft een grote liefde voor oldtimers in het algemeen en de Spider in het bijzonder. Ze maken regelmatig toertochten door het gevarieerde landschap van de Lorraine. Ook binnen in de woning kijk je je ogen uit. ,,Ik heb een voorkeur voor oude spullen. Dat komt waarschijnlijk nog uit de tijd dat ik bij Philips werkte.”

Cees en Annelies ontmoetten elkaar in Den Haag toen Annelies er voor haar studie ging wonen. Haar ouderlijk huis ligt in Elburg. Den Haag was voor de oorspronkelijk in Voorburg opgegroeide Cees een thuiswedstrijd. Later werkte Cees in de ICT branche en Annelies als financieel adviseur. Hun achtergrond is slechts nog sporadisch te merken: aan een superieur wifi netwerk bijvoorbeeld.

Voor gasten van de chambres d’hôtes is er vijf keer per week de mogelijkheid deel te nemen aan de table d’hôtes. Alle aanwezige smulpapen zijn enigszins verrast als Annelies toegeeft dat ze slechts hobbymatig kookt. In de gerechten worden veel streekproducten, en als het even kan, ook iets uit eigen tuin verwerkt. Wat dat betreft zijn de mogelijkheden eindeloos: appels, pruimen, mirabellen, walnoten en ga zo maar door. In de hoek van de eetzaal staat een drankenkast met een zelfde thema: perenwijn, brandewijn, hazelnootlikeur, mirabellenlikeur, limoncello en likeur van eigen kersen. Tevens beschikt de boerderij over een tuinkamer voor alle gasten. Hier maak je gebruik van de algemene koelkast of je koopt er een fles wijn van de plaatselijke wijnboer waarvan je het liefst direct een paar flesjes mee huiswaarts zou nemen.

Wandelwalhalla

De kamers in de chambres d’hôtes zijn groot en beschikken over eigen sanitair. Allemaal hebben ze weidse uitzichten op glooiende heuvels. Vooral de oorverdovende stilte valt op, voor deze stadse gasten. In de verte trekt een groot monument op de hoogste heuvel onze aandacht. Vanuit elke hoekje in de tuin valt telkens weer het monument op dat fier bovenop de berg staat in een verder groen en rustig landschap. Volgens Cees is dat het Butte de Montsec, een monument voor de 550.000 soldaten die in september 1918 streden in dit gebied. Het ligt op een paar kilometer van Le Paradis en het is zeker een bezoek waard.

Het diner schept verwachtingen voor het ontbijt, en dat is niet onterecht. Wederom staat de tafel vol met onder andere eigengemaakte jammen van mirabellen en kersen. We besluiten na het ontbijt een flink stuk door de Côtes de Meuse te lopen. Cees en Annelies hebben namelijk talloze routes uitgewerkt door het gebied. Een absolute aanrader: je komt via landerijen in bossen en gaat langs het Lac de Madine via het dorp langs wijn-en fruitboomgaarden. Een zeer gevarieerde route.

Verse appelsap

Bij de hoofdingang van het pand is door Cees en Annelies informatieruimte ingericht die niet onder doet voor een Office du Tourisme van een middelgrote stad. In de sfeervol ingerichte kamer staan informatiestands en rekken met wandelingen en fietsroutes. Alles wat in de omgeving en daarbuiten te doen is, staat hier in zorgvuldig uitgewerkte folders. Als Cees hoort dat we nog naar Nancy gaan wijst hij meteen op de eigen stadswandelingen. ,,We vonden de wandelingen die de VVV daar aanbood een beetje saai, dus hebben we ze zelf maar gemaakt.”

Bij het afscheid laat Cees trots de aanhanger vol appelkisten zien. “We hebben vanmiddag een afspraak bij de perserij. We hebben een heel goed seizoen gehad.” Later lezen we op Facebook dat ze 155 flessen sap van eigen appels op voorraad hebben. Nu moeten we zeker nog een keer terug.

Laat een Reactie achter