Deze week klets ik nogal veel over bergen. Geen idee waarom nu zoveel, de fascinatie voor dit natuurfenomeen is er eigenlijk altijd al geweest. Mijn eerste spreekbeurt in groep vijf ging dan ook over gletsjers. Echt waar.
Ik wil weer even terug naar juli van dit jaar. De maand dat ik er weer was. Bovenop die bergtop. Even terug naar het moment dat ik genoot. Naar het moment dat ik mijn leven weer even stilletjes vierde, met de frisse berglucht uitademend.
Van bestemming één, Montgenevre om precies te zijn, rijden we deze ochtend naar bestemming twee: Valloire. Via Briancon, een lieflijk stadje omgeven door bergmassieven. Alles is hier omgeven door bergmassieven trouwens. Dat is het fijne van de Alpen. Je hoeft niet bang te zijn even geen bergen in het vizier te hebben. In Briancon stoppen we om wat zonnestralen mee te pikken en frisse lucht te happen.
Onderweg maken dorpjes plaats voor wegen. Niet erg, want dat geeft ons weidse uitzichten. En weidse uitzichten zijn in de Alpen op hun allerbest. Vlak voor het bestijgen van de Col du Galibier maken we nog een stop in een gezellig dorpje, waar berggeiten loslopen. Frisse wind snijdt in mijn gezicht, maar niets is erg. Ik voel kriebels in mijn buik, en dat is niet omdat de knapste Fransman van het land ineens voor me staat. Dat is omdat de bergen me toelachen. Ik ben gelukkig. In de Franse Alpen hoef je geen moeite te doen mooie plekjes te vinden. Je hoeft er alleen maar rond te rijden en te verdwalen. Dan geniet je als vanzelf. Een ode aan de Franse Alpen.
Wat een prachtige foto’s weer! Kan enorm genieten van je stukken! Krijg er heimwee van haha
Wat tof om te horen, merci!