Daar is ie dan: de laatste dag van 2019. Hoewel ik persoonlijk steeds minder heb met tradities van feestdagen, vind ik 31 december tóch altijd een boeiende dag. Eigenlijk vind ik het vooral een mooie gelegenheid om nog eens goed terug te blikken op het afgelopen jaar…

Hoe was jullie 2019? Ik ben altijd erg benieuwd naar ieders ontwikkelingen. Voor mij persoonlijk lijkt 2019 een beetje in een roes te zijn omgevlogen. Er gebeurde veel, maar ik stond voor m’n gevoel te weinig stil bij alles, waar ik dat de afgelopen twee jaar wel deed. Dat wil ik in 2020 dan ook veranderen: weer vaker stilstaan. Mediteren. Bewuste momentjes voor mezelf pakken. Luisteren naar de stilte. Weer meer de natuur in. Een mooi streven voor komend jaar!

Dat ik alles een beetje in een roes beleefde, is overigens helemaal oké. Er gebeurde ook nogal veel. Ik startte 1 maart een nieuw bedrijf, een tekstbureau samen met een compagnon (Het Champagne Atelier). Bonjour Frankrijk is hier onderdeel van geworden. Het idee om samen met iemand te ondernemen ontstond precies een jaar geleden, in december. Toen ik met mijn ondernemerscoach aan tafel zat, mijn relatie net uit was na 9 jaar en ik enorm laag in energie zat, vroeg zij me: wat wil jij nou echt, Rosanne? Wat wens je? Hoe zie je je leven het liefst?

Ineens was daar het antwoord: ik wilde sámen ondernemen. Niet meer alles alleen doen, in mijn eentje bedenken en bepalen. Ik wilde energie delen, goede energie. Verder groeien als persoon. Voor mijn gevoel zat ik op dat moment een beetje vast. Maar ik weet ook: de enige die bepaalt of je vastzit, ben jijzelf. Zo las ik gisteren weer in een boek: ‘Als het je niet bevalt, verander het. Als je het niet kunt veranderen, accepteer het. En train je geest om het verschil tussen beide te zien.’ Precies zo het is, natuurlijk.

1 maart 2019 was het dan zover: niet meer ondernemen vanaf de keukentafel, in mijn eentje, maar op naar kantoor, samen met mijn compagnon. Het is de beste keuze in mijn onderneming tot nu toe. Natuurlijk was het even spannend. Klikt dat wel, 40 uur per week samen werken? Krijgen we geen ruzie onderweg? Maar nee, het is juist alles wat ik nodig had om te groeien. Samen ondernemen is zo ontzettend veel leuker dan alleen. We laten onszelf overstijgen, helpen elkaar naar een next level. Inmiddels mogen wij schrijven voor onder andere de Efteling, Hogeschool Zeeland en nog veel meer mooie merken. En natuurlijk schrijf ik ook nog verhalen voor mijn Franse klantjes. Op gebied van werk / carrière ben ik ontzettend trots als ik terugkijk op dit jaar. Ik heb dingen gedaan waarvan ik niet dacht dat ik het kon of durfde.  Dat is volgens mij de essentie van persoonlijke groei!

Met mijn fijne compagnon van Het Champagne Atelier!

Mijn grote verrassing: Toulon…

Ondertussen maakte ik dit jaar ook weer wat heerlijke tripjes naar Frankrijk. Dat begon met de voor mij meest verrassende reis van het jaar: een stedentripje naar Toulon, de havenstad in het zuiden van Frankrijk. Jarenlang had ik geen hoge pet op van Toulon. Ik dacht dat het een vieze industriestad zou zijn en in het niets zou vallen bij parels als Marseille en Nice. Totdat een goede vriend mij vertelde dat Toulon fantastisch is. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt en een dag later was het ticket geboekt. Eenmaal daar ontdekte ik pas hoe ontzettend leuk Toulon is. Een stad vol kleur, marktjes, bootjes, strandjes, winkeltjes, terrasjes… En de locals in Toulon zijn bescheiden en ontzettend leuk. Vanuit Toulon maakte ik nog twee dagtripjes: naar het prachtige eiland Île de Porquerolles en naar het lieflijke vissersplaatsje Sanary sur Mer. Het werd een heerlijk tripje naar de zon in mei!

Intens gelukkig op het eilandje Île de Porquerolles

Een schrijvershutje in de Franse Alpen…

Amper twee weken later stond er alweer een reisje voor de deur: naar de Franse Alpen. Op het internet had ik een lieflijk hutje gevonden, inclusief prachtig uitzicht, een bad, knus… Ik besloot het een week te boeken en hier aan een nieuw project te werken: een boek over de mooiste korte reizen (4-5 dagen) die ik naar Frankrijk maakte. Dat idee ontstond in Toulon, nadat ik weer tal van berichtjes van volgers ontving over hoe ik toch steeds die reisjes bedenk. En hoe het kan dat ik zo vaak in Frankrijk zit. Ik besloot: daar ga ik over schrijven.

In mijn berghut in de Alpen kwamen de eerste letters. Ik genoot intens van het uitzicht op de vrije natuur. Beklom met de auto de prachtige Col des Aravis, genoot van de overgang van sneeuw naar bloemetjes, maar schreef vooral. Het was het begin van mijn nieuwste boek, dat sinds 1 december in de winkels ligt. Hierover straks meer! Mijn reisje in de Alpen vervolgde ik van het bergmassief de Aravis naar het bergmassief de Ecrins, waar ik nog een paar dagen logeerde bij de inmiddels vertrouwde Pim en Jorinde van Auberge la Cure. Als mensen me vragen wat mijn favoriete plek is in de Alpen, dan kan ik alleen maar deze plek benoemen. De Ecrins, zo wonderschoon…. Ik ken niet veel plekken op aarde die mooier zijn dan deze regio. Deze dagen waren dan ook zeker een hoogtepunt van het jaar. Daar in de bergen voelde ik me weer even helemaal één met mezelf. Dat is meteen waarom ik zo van de bergen houd… Ze doen steevast iets met me. 

Elke ochtend een ontbijtje met uitzicht in mijn berghut

Onthaasten in de Provence…

In de zomer van 2019 bracht ik twee keer een week door in mijn geliefde Provence: een regio waarvan ik nooit genoeg krijg. De Provence heeft voor mij altijd iets magisch gehad. Sinds ik er in 2014 zes weken in een gastgezin woonde, voel ik me thuis in de Provence. Waar ik ook ben, want deze Zuid-Franse regio is van behoorlijk formaat en ik heb nog altijd niet alles gezien. Maar waar ik ook ga of sta, het voelt als thuis. Een tweede thuis. Die eerste zomerweek in de Provence verblijf ik vlakbij Saint-Maximin-la-Sainte-Baume. In ontdek weer prachtige plekken, zoals het dorpje Cotignac en de watervallen van Seillans-la-Cascade. Ik geniet wederom intens. Van de Franse zon, van simpele Franse bakkertjes, van een glas koude rosé op het terras… Over deze vakantie schreef ik een uitgebreide blogpost, mocht je benieuwd zijn!

In augustus keer ik nog een keer terug naar de Provence, met een andere vriendin. Dit keer logeer ik meer richting de kust, vlakbij Aubagne. Hoewel het in augustus soms zoeken is naar een rustig plekje aan de Zuid-Franse kust, word ik verrast door het strandje van Le Liouquet. In ons privégrotje genieten we van het kabbelende azuurblauwe water op onze voeten. Ook deze week in de Provence is voor mij weer genieten.

Terug naar de bergen: bonjour, Pyreneeën 

In september besluit ik een laatste korte tripje te maken, als afsluiter van mijn boek. Het wordt een tripje waarvan ik al langer droomde: de bergen van de Pyreneeën. Als ik denk aan de Pyreneeën, komen er vlagen van herinneringen boven. Als klein meisje kampeerde ik al eens met mijn ouders in het hart van het natuurpark, maar het wordt tijd het weer eens met eigen ogen te aanschouwen. Eind september vlieg ik naar Toulouse, waar ik met mijn huurautootje richting Gavarnie rijd. Die eerste nacht logeer ik in een berghut in de bergen van La Cirque de Troumouse. Niet vaak reed ik door zo’n prachtig natuurgebied… En toch, toch word ik hier overvallen door een gevoel van eenzaamheid. In de hut is geen mobielbereik en geen WiFi, en daar moet ik weer even aan wennen. Ja, we zijn verwend, verslaafd… En daar baal ik van. Genieten lukt me op dat moment moeilijk.

Na een wat onrustige nacht, besluit ik de volgende dag meer richting het dal te rijden en hier een overnachting te boeken. Ik schaam me, en denk aan vroeger. Aan de tijd waarin er nog geen internet bestond. Een tijd waarin je soms dagenlang niets van iemand hoorde die in het buitenland zat. Waarom lukt het mij nu niet dat alles los te laten?

Eenmaal in het dal kom ik tot rust. Ik plof neer aan een bergmeer, terwijl twee ezels me vergezellen. Ineens kan ik weer genieten, en meteen goed ook. Wat een prachtig gebied is dit… Mijn wandeling naar het Lac de Gaube is als het perfecte einde van dit tripje naar de Pyreneeën. Aan het meer slaak ik een diepe zucht, terwijl ik geniet van het zicht op de gletsjer in de verte. Frankrijk, wat ben ongelooflijk mooi…

Een boek over de mooiste korte reizen naar Frankrijk

Na mijn eerste boek, over de ‘andere kant van de Côte d’Azur’, riep ik gekscherend wel eens dat ik nooit meer een boek schrijf. Wie ooit een boek schreef, weet wellicht waarom. Het proces is best intens, vind ik. Steeds weer valt het me tegen. Maar… Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Tegelijkertijd vind ik het namelijk ook héérlijk om mijn verhalen te delen. Om te inspireren. En dus kwam er dit jaar tóch een tweede boek van mijn hand. Mede dankzij mijn fantastische compagnon, die me steunde en stimuleerde in het proces.

Het werd een boek over de mooiste korte reizen die ik maakte naar Frankrijk. Omdat ik door die korte tripjes steeds weer met hervonden geluk en een dosis energie terugkeer naar Nederland. En omdat ik die geluksmomentjes iedereen gun. In het boek beschrijf ik op persoonlijke wijze hoe ik de reizen ervaar, maar ik geef ook praktische tips. Het is volgens mij het beste goede voornemen wat je jezelf kunt opleggen: vaker reizen in 2020. Vaker ultieme geluksmomentjes ervaren. Vaker met jezelf zijn, in de natuur. Lees hier alles over het boek.

Benieuwd naar het boek? Je vindt ‘m hier op Bol.com, en wie hem gesigneerd wil: ik heb nog enkele boeken op voorraad liggen. Stuur me in dat geval even een mailtje naar Proost@hetchampagneatelier.nl en dan zorg ik dat je hem gesigneerd in huis krijgt.

Op een prachtig 2020!

Voor nu dan eindelijk: een schitterend 2020 voor jou gewenst! Veel dank dat je al deze letters hebt gelezen. Dank dat je er het afgelopen jaar was op Bonjour Frankrijk. Op naar het mooiste en liefdevolste jaar. Op naar 2020.