Daar lig ik dan. Laptop op schoot, op de bank in mijn grijze, vertrouwde Nederland. Thuis. Op zoek naar de juiste woorden voor deze blog. Want waar begin je, als je zoveel te vertellen hebt? Als je net drie weken door het magisch mooie Corsica gereisd hebt, bijzondere mensen hebt ontmoet, talloze verhalen opdeed en er alweer twee maanden Frankrijk in het verschiet liggen? Waar begin je dan met schrijven? Laat ik maar gewoon hier beginnen, bij alinea 1.

Hoe gaat het, met jullie, met mij?

Allereerst: hoe gaat het met jullie? Hebben jullie een mooie zomer gehad, of viel het wat tegen? Ik ben benieuwd! Met mij gaat het gelukkig goed. Nadat ik eerder dit jaar mijn baan opzegde, had ik op 31 augustus mijn laatste werkdag in Rotterdam. Zo’n dag heeft toch altijd iets vreemds, hoe goed je ook weet dat het eraan komt. Beladen, misschien is dat het. Beladen, en toch voelde het ook helemaal oké. Omdat ik de keuze zelf had gemaakt, en omdat ik wist wat er voor me lag: eerst drie weken vakantie op Corsica met vriendlief, daarna een nieuw project van twee maanden trekken door Frankrijk in mijn up, en een mooi bedrijf waar ik hard aan werk. Op dit moment zit ik vijf dagen thuis, tussen Corsica en dat nieuwe project in. Vijf dagen Nederland, waarin ik ineens besef hoe mooi het hier ook is. Ondanks de regenbuien en grijze wolken. Thuis is ook mooi, en de mensen om mij heen zijn binnen dat decor het allermooiste. Ik ga ze missen. Maar ik weet ook hoe snel twee maanden om kunnen vliegen. Dit hele jaar lijkt aan me voorbij te razen, dus wat zijn nou twee maanden?

Goed, nog even over Corsica waar ik net vandaan kom: dat was een memorabele eerste kennismaking! Wat een fantastisch mooi eiland. Wat een overweldigende natuur, lieve mensen, fijne dieren, pure dorpjes, hagelwitte strandjes… Ik denk zomaar dat ik verliefd ben. Corsica gaf me ook de ruimte om na te denken. Om inspiratie op te doen voor de toekomst en om ideeën concreter te maken. Ik heb er alle vertrouwen in dat het goed komt, dat ik mijn eigen bedrijf zal uitbouwen tot iets moois, en dat die reis in mijn eentje door Frankrijk ook geen probleem zal zijn. Al is er een gezonde spanning aanwezig momenteel, bien sûr… Ik ben ook maar mens.

Twee maanden trekken door Frankrijk: wie, wat, waar?

Eerder vertelde ik jullie al over mijn nieuwe project, dat woensdag 4 oktober daadwerkelijk start. Ik ga twee maanden in mijn eentje door Frankrijk trekken, met de auto. Tijdens deze reis ga ik mensen – met name Nederlanders, maar ook een aantal Fransen – portretteren over hun leven. Niet enkel over de emigratie, maar over het leven an sich. Wat drijft hen, wat hebben zij zoal meegemaakt, wat maakt hen tot wie ze nu zijn? Echte verhalen, die niet mooier worden gemaakt dan ze zijn. Het leven is de laatste tijd nogal een verbloeming voor mijn gevoel. Een wedstrijd van wie de mooiste plaatjes heeft op Instagram of Facebook, van wie het leukste leven leidt. Dat dreef mij om weer eens op zoek te gaan naar het echte leven. Naar echte verhalen, echte mensen. En dat in Frankrijk. Ik heb er zin in deze mensen te ontmoeten, te luisteren, te kletsen en hopelijk wat vriendschappen te sluiten.

Aanstaande woensdag vertrek ik, met als eindbestemming Ribeauvillé. Een karakteristiek dorpje tussen de wijnvelden van de Elzas. Hier spreek ik allereerst met een Franse wijnfamilie. De dagen daarna trek ik door de heuvels van de Vogezen om verschillende Nederlanders te portretteren. Vervolgens rijd ik verder richting de Jura en daarna naar de Franse Alpen. Na de Alpen is de Drôme aan de beurt, vervolgens de Ardeche, Cevennen en Auvergne. En dan weer naar huis, twee maanden later. Om heel wat verhalen op te schrijven en te bundelen. Mijn plan is om hier een mooi ebook van te maken, maar ik zal ook een enkel interview publiceren op de blog. Mochten jullie nog tips hebben op mijn route: laat het me weten!

Voor nu duik ik nog heel even mijn mail in, om de laatste hand te leggen aan mijn route en de contacten in Frankrijk. Tussendoor geniet ik van mijn foto’s van het wonderschone Corsica, die ik gauw met jullie zal delen, evenals de verhalen. En ik denk ik dat ik vanmiddag even het Hollandse bos in duik, mits de regen dit toelaat. Nog heel even genieten van thuis, want we vergeten weleens hoe mooi thuis is… En dan, woensdag, op naar Frankrijk, dat na al die jaren gelukkig ook een beetje thuis is geworden. Reizen jullie weer met me mee? Dat zou ik fantastisch vinden!

A bientôt!

Laat een Reactie achter